po 30-tce

Kewa

Mechanizmy podobania się są chyba jeszcze bardziej skomplikowane

, banał oczywiście : lubimy ludzi podobnych, no niekoniecznie własne odbicie, ale podobny układ oczu, podbródka, warg etc. ale sami czasem zastanawiamy się jak to jest taka brzydula a przyciąga mężczyzn, albo taki drobny intelektualista w okularkach a baby na niego lecą

dżeska

dżeska

Weles

Podobnie jak dżeska sądzę że Mechanizmy podobania się są chyba jeszcze bardziej skomplikowane. Niewątpliwie (sądzę) elementy wzorca rodzica, być może wzorce (jeśli chodzi o wygląd) te , które czerpiemy z narzucanym na form urody w publikatorach mają duży wpływ na nasze gusty, może podświadomość. Think

Myślę też, że po za tym mamy indywidualne cechy postrzegania tych spraw... wybierając często nasz ideał odbiegający od utartych wzorców. Zauważamy pewne cechy głębsze, bardziej zakamuflowane. Przecież o kontaktach, urodzie decyduje też taki drobiazg jak komunikacja. Są osobniki, króre świetnie się potrafią wyrażać mimiką, słowem, głosem (jeden z elementów urody), ruchem ciała, gestami.... A całość tych zjawisk umiejętnie dopasowana czyni cuda.

Tak przewrotnie użyję jeszcze twego cytatu...kobiety szukają meżczyzn, którzy przypominają im ojców ... Przyznam się iż bardzo przypominam jakiegoś ojca ... Może spotkam się kiedyś z jakąś wdzięczną i rozanieloną w zachwycie córką kogoś...

. To brzmi dość obiecująco i ponętnie...hehe

Pozdro... Blue_Light_Colorz_PDT_02

dżeska

nawet nie wiesz, jak bardzo nie zdajemy sobie sprawy z tego, ze to co robimy z naszym życiem , jest ścisle uwarunkowane wieloma rzeczami, które( wydawałoby sie, sa i tylko sa, ale nie- one kierują nami, naszym zachowaniem).
oczywiście, są jednostki, które potrafią odciąć się od przeszłości, wychowania, naleciałości, ale to są wyjątki, potwierdzjące regułę zresztą.
Co do czyjejś córki, która w zachwycie spojrzy na twoją " ojcowskość"- cóż....życzę powodzenia

, to się zdarzy na pewno

bosska · Gość

[quote="dżeska"]

być sobą

[quote="bosska"]

Weles

dżeska...

Z tym odcinaniem się od tych "głębszych rodzinnych kształtowań się" jest dość ryzykowne. Sądzę iż takie osoby są mocno zagubione i dość widoczne, choć może nie do końca akceptowalne wbrew oczekiwaniom. Emanują pewną sztucznością..., dziwnością. Coś w rodzaju (może) artystów..., którzy może chcą coś kreować, dyktować... Ale tak jak mówisz, wyjątki...
Co do moich pragnień zbierania profitów typu..." ojcowskość"- to raczej żart

, ale miło jest jak młodzież zerknie z jakąś odrobiną sympatii(powiedzmy)... Jestem raczej spełniony i głody tego typu (łącznie ze ślinootokiem) chyba mi nie grożą... chociaż Think

w sumie nie wiem czego boi się bosska?... Think

Czy tego, iż ją kiedyś jakiś przystojny młodzian zacznie z zachwytem obserwować rozdygotany(tu zero mojego zdziwienia) 050

... czy, że ona jakiegoś bardziej zWelesowanego będzie obdarzać gorącemi spojrzeniami?...(hiper zaskoczenie) Pray

Przez nieśmiałość nie mówię co było by mnie bliższe 050

być sobą...
Myślę że to co mówisz...teraz nikogo nie szukam jest pewnym uproszczeniem. Każde z nas, same czy w tłumie szuka jakiś odmian (ja niekoniecznie o partnerach bis... hehe), nowych kontaktów... To chyba nawet jest pożywką dla nas. Stare (stażem) grono da się kontynuować ale "zewnętrzne" kontakty wzbogacają je... Jeśli się nie szuka (jak mówisz) to się w jakiś sposób oczekuje... A zdarzyć się może akurat ktoś ciekawy, albo ten... Oczywiście z powodu ojca przykro mi...

Pozdro...

bosska · Gość

Weles

bosska...

Twój bosski wizerunek faktycznie przedstawia... nieśmiałość...

Nieśmiałość karabinu maszynowego... lub hand granaten

Aczkolwiek ma wiara w kobiety wielka(dot. siły militarnej)... to współczuję Twoim wrogom oglądając tak niewinnie wyglądającą istotę

Goot mit uns..

Pozdrawiam...

lulka

być sobą

Może boje sie tego,ze znów zostane skrzywdzona?
Oczekiwac...zawsze sie czegos oczekuje.

lulka

Ja też się boję.

Są dwa wyjścia.
1 Przestać się bać.
2. Zmarnować sobie kilka lat zanim się nie przestaniemy bać.

Trzecie? Spotkać kogoś kto nas olśni od pierwszego wejrzenia i przestaniemy się bać mimo woli.

Trzecia opcja jest niemożliwa po tym jak nastapił okres bania się
bo zmniejszamy szanse potencjalnego kandydata o jakieś 90 procent.

W związku z powyższym powracamy do tematu wyjścia, czyli pierwszej, ewentualnie najważniejszej miłości

PS Jeszcze ze dwa tygodnie i napiszę Wam o swojej drugiej

animavilis · Gość

melpomena

animavilis · Gość

Mel, każdego odstręcza coś innego, ba, gorzej, bo ta sama cecha może odstręczać u jednej osoby, a pociągać u innej. To są takie sprawy bliżej niedookreślone, podobnie jak "co nas pociąga".
Gdybym miała spróbować to jakoś uogólnić, napisałabym, że np. nie lubię mięsistych, miękkich ust, zrośniętych na środku brwi i nadmiernego owłosienia. No i co? No i nic. Nie ma żadnej gwarancji (choć prawdopodobieństwo znikome), że nie zakocham się kiedyś obłędnie od pierwszego wejrzenia w owłosionym małpoludzie z murzyńskimi wargami.

lulka

Hmmm...Mam przyjaciółkę którą odstręczają białe skarpetki

.
Mnie nie. Nie potrafię określić co mnie odstręcza.
Po prostu pierwszy rzut oka i wiem.
Jeśli ktoś mi wpadnie w oko to białe skarpetki mi nie przeszkadzają.
Chodzi o ogólny wizerunek. Owszem...POTEM zwracam uwagę na dłonie, oczy...Ale to potem i jeśli umysł mnie oczaruje to te szczegóły przestają być ważne.

lulka

melpomena

Białe skarpetki same w sobie to mnie nie rażą, ale w połączeniu z lakierkami... yyyyyy.... Ale mężczyznę można przekonać, żeby takich rzeczy nie nosił.
Przepraszam Animo, ale z nadmiernego owłosienia to się trochę podśmieję, ponieważ co byś zrobiła, jakbyś poznała mężczyznę zimą, a jakbyś się zorientowała, to by było już za późno?

Jest takie powiedzenie, że nigdy się nie zrobi drugi raz pierwszego wrażenia. I to jest prawda. Choć czasami można się ciężko napracować i naprawić to wrażenie. O ile dostanie się taką szansę.

Są takie rzeczy, które odstręczą od razu i nie ma bata na nie, a są takie na które można przymknąć oko i wybić z głowy komuś. Oczywiście w ten sposób, żeby uznał, że to jego pomysł

No i zgadzam się, że to jest takie niedookreślone, po prostu bardzo indywidualne i bardzo osobiste.

lulka

Ja to owłosienie to szalenie lubię.
Boszszsz...Jestem jakaś niedzisiejsza placz

Lubię jak to jest kawał chłopa...I . Najdziwniejsze jest to, że całe życie strasznie się przed tym bronię, ale takie właśnie są moje wybory.
Zeby było na temat:
Mama mi kiedys powiedziała....Miałam chyba z 17 lat i byłam zakochana w tej swojej pierwszej miłości, że jak sobie takiego kurdupla za męża wezmę to nasze dzieci będą miały po 150 cm wzrostu.
Po wielu latach rozmawiałam z nia o tym i okazało się, że chciała mnie przed tą miłością nieszczęśliwą jakoś obronić, a innych argumentów nie miała bo i go znała tylko z widzenia.
I najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że potwornie mnie tym ukierunkowała.
Dzieki niej mam syna co ma 186 cm ale pewnie jeszcze urośnie bo ma dopiero 16 lat .

PS Żeby nikogo nie urazić...Sama jestem strasznym kurduplem i to tylko leczenie swoich kompleksów.