po 30-tce

Nuta30 · Gość

Nie wydaje Wam się czasem, że potrzebujecie od partnera lub partnerki "czegoś więcej" lub ogólnie od związku?

letnisztorm

poproszę następny zestaw pytań Blue_Light_Colorz_PDT_02

Nuta30 · Gość

O sferze erotycznej później

Nuta30 · Gość

Coś mi zaświtało - a może związek związkiem a partnerzy powinni żyć własnym życiem? Tylko czasem nie prowadzi to na manowce?

Aproxymat

Chyba temat do poważniejszej dyskusji, niech tylko piraci ochłoną, to na pewno coś napiszą.

agniecha

nie piraci też

oto_ja

Nuta30 · Gość

A jak mąż na rozmowę z żoną "strzela focha i ma wszystko w du..e - to co wtedy?

oto_ja

Odpowiem swoim wcześniejszym stwierdzeniem :

"Zawsze trzeba iść na ustępstwa, a jeżeli się nie da, to czas na zmiany."

W końcu ile razy można ustępować i cierpieć.
To moje skromne zdanie.

Malena

Może to zależy od tematu rozmowy? Może żadna ze stron nie ma już ochoty na omawianie cieknącego kranu, niedomykających się drzwiczek od szafki czy niepowodzeń dzieci w szkole? To są wazne tematy, ale może obydwoje tęsknią za snuciem marzeń i opowieściami o swoich snach?
Tak tylko głosno myślę...

Diabelsky · Gość

domisia

musi porozmawiać z mężem, o co jej chodzi...jesli ten bedzie zainteresowany, to można cos z tym zrobić...

ale jesli nie będzie chciał, zbywał, wymigiwał się...to ta kolezanka nic nie zmieni...

animavilis · Gość

Jestem związkowym krótkodystansowcem, więc z tej perspektywy trudno wypowiadać się w takim temacie, bo wydaje mi się, że wzrost oczekiwań w związku, a może nawet - nie oczekiwań, ale tego niezadowolenia, poczucia niespełnienia, niedosytu, niedoboru uczucia, emocji i ekscytacji pojawia się z czasem. Im dłuższy związek (pewnie nie każdy), tym jest tego mniej.

Inna rzecz, że istnieje kategoria ludzi z dość mocno rozwiniętym poczuciem niedosytu. Ciągle jest nie tak, nie wtedy, nie z kim, nie dość, ciągle jest jakiś margines niedostatecznej satysfakcji, wrażenie niedopełnienie i presja szukania lub czekania na coś... całościowego, na pełnię, na nasycenie. To nigdy nie przychodzi. Może jest związane z wygórowanymi oczekiwaniami od życia, a może z tym, że się tak naprawdę nie wie, czego się od niego (od życia) oczekuje.
Dla takiej osoby żadna praca nie będzie dość satysfakcjonująca, żadne wakacje dostatecznie przyjemne, a żaden związek - dostatecznie "dopełniony".

Nuta30 · Gość

... z tego co wiem szanowny mąż woli bardziej spędzać czas z kolegami niż z żoną. Ona rozmawiała z nim tyle razy, że ręce jej opadły do podłogi - On ciągle na to "to co powinienem zrobić? ... a znowu Ci się coś uroiło...

Dziewczyna chce spędzać z nim czas - np. porozmawiać albo pograć w karty - pośmiać się - On nie ma takiej potrzeby. Siada do komputera, tv albo idzie bawić się z dzieckiem.

Ona mówi - w naszym związku dzieje się coś złego, albo potrzebuję z Tobą spędzać więcej czasu - On nie reaguje...
może tu jest już brak miłości?

Nuta30 · Gość

Mr. Ogoniasty jeśli chodzi o "swingowanie" - musiałam spojrzeć do słownika

haha to szanowny mąż - woli bardziej od spędzania czasu z żoną - filmy pornograficzne, które ogląda sam.
Kiedy żona zaproponowała, że chciałaby je oglądać z nim razem - ten się nie zgodził - i co Wy na to?

szb

co za nietakt!

rosegreta · Gość

Dość powszechny problem w związkach.

Kartkę też w tym wypadku można wykorzystać
- za co go kocham, co mi w nim przeszkadza, co bym chciała zmienić, a co może zostać.
Można kartkę przekazać partnerowi. On tez może się wypowiedzieć w ten czy inny sposób.
Można też usiąść przy nim na kanapie i razem odpoczywać, można schować pilota, rozłożyć się z czymś na kanapie, żeby nie mógł usiąść, można nie ugotować obiadu i go nie podać.......
Różne są sposoby zwrócenia na siebie uwagi.
Każdy musi wypróbować własne sposoby.
Nie napisze o moich
oops

Każdy może mieć oczekiwania, ważne by o nich rozmawiać, choć czasem nie jesteśmy w stanie spełnić wszystkich oczekiwań...... ale zawsze te oczekiwania możemy zredukować. Wszystko przecież zależy od nas, my musimy się czuć z tym dobrze..., my musimy się zdecydować czego tak naprawdę chcemy.....

Mati.

Banalnie: zwyczajowo słyszymy lub czytamy: oczekuję od Niego uczynności, pomocy, poczucia bezpieczeństwa, uśmiechu, zainteresowania, aktywności, tego żeby mnie wziął za rękę i prowadził przez życie pewną ścieżką, żeby mnie kochał i dotykał – to mi się najbardziej podoba.. Koncentrujemy się na tym czego MY oczekujemy a zdając sobie sprawę, że daleko Mu do spełnienia tych NASZYCH oczekiwań popadamy we frustrację i smutek – taki nasz swoisty egoizm. Wraz z jednymi oczekiwaniami w miarę upływu czasu pojawiają się kolejne i następne i tak w nieskończoność. A oczekiwaniom nie ma końca. Nie wiem jak jednoznacznie odnieść się do tego tematu. Nie ma recepty. To, co powyżej napisano to wszystko prawda i ma sens, te rozmowy, rozpiski na kartkach.. każde działanie, każda próba, która ma nam pomóc jest dobra. Ale z drugiej strony ile można próbować? W świetle wiary – do końca. Jednak z własnego doświadczenia już wiem, że nie na tym do końca rzecz polega. Oczekiwania i ich niespełnianie potrafią nas osłabić i zabić w nas chęci. Nie wiem co zrobić, kiedy mąż nie lubi kochać się z żoną, bo już sam ten fakt, że nie chce i nie lubi jest dla mnie dziwny i niepokojący. Ale z pewnością jakieś pomysły by się znalazły. Nie wiem co zrobić, żeby mąż nie oglądał ulubionych programów w telewizji, bo żona chce, żeby pomógł jej gotować wspólnie, razem obiad. Nie wiem co zrobić, żeby mąż nie zostawiał przysłowiowych skarpetek tu i ówdzie, bo sama też swoje zostawiam i często to On je sprząta. Nawet nie muszę o tym wiedzieć. Wylewanie swoich żali i wieczne zrzędzenie, że On nie robi tego, co my chcemy, żeby robił z całą pewnością odbija się niezbyt korzystnie i na jego kondycji psychicznej i poczuciu wartości. Zaczynają się wyrzuty sumienia a w konsekwencji niechęć do ich źródła – czyli nas.
Ludzie łączą się w związki, zwyczajowo –choć nie zawsze, po uprzednim ‘wybadaniu się’. Wiemy zatem, że z tym człowiekiem potrafimy rozmawiać, śmiać się, dobrze jest nam w łóżku, budzi poczucie bezpieczeństwa, potrafi być pomocny i dobry itd...’Badamy’ to, czego byśmy oczekiwały od Niego w związku. To nie zmienia się, zmieniają się jedynie warunki w jakich On daje temu wyraz jakim jest a i my do tej zmiany się przyczyniamy. Dlatego związek i obopólne oczekiwania to ciągła modyfikacja.
Wiem jednak, że po pewnym czasie życia razem, każde w związku porusza się już pewnymi utartymi ścieżkami i wyskoczyć z nich nagle jest trudno. Wiem również, że warto znaleźć sobie coś swojego do czego też można ‘uciec’ i co pomaga akceptować pewne zachowania partnera i jego ‘hobby’. Związek nie jest łatwy, wymaga cholernie ciężkiej pracy, wytrwałości, elastyczności i luzu. I patrzenia tak trochę 'ponad siebie'..Te oczekiwania niespełnione powodują, że albo wyskakujesz ze związku, bo masz dosyć, bo Ci się nie chce, bo nie masz siły, bo zrobiłaś już wszystko co mogłaś, albo umiesz wybaczać mężczyźnie, którego kochasz i kochasz go nadal jeśli dzięki niemu odkrywasz miłość w sobie samej. Może brzmi to górnolotnie, ale tak jest i jest to dużo prostsze niż może nam się wydawać. Pytanie jeszcze dzięki czemu czujesz się szczęśliwa. Czy właśnie dzięki jego byciu takim jakiego TY oczekujesz? Jeśli człowiek zawodzi nasze oczekiwania znaczy, że jeszcze nie umarł. Jeśli nie sprostowuje naszym wyobrażeniom. Typowość jest chyba najsmutniejsza. Dlatego po latach walki z niespełnionymi oczekiwaniami i po latach kombinacji może warto oczekiwać po prostu, że będzie i będzie też nas kochał i robić swoje. I wiesz.. w momencie, kiedy człowiek przestaje dręczyć drugiego swoimi oczekiwaniami następuje spokój. I jedno i drugie ‘zbiera te skarpetki’ bez słowa i nie potrafi się już o to wściekać. Pewnych rzeczy nie przeskoczysz a zwłaszcza po latach jest to trudne, na to był czas zanim związek zaczął zastygać.

Poza tym nie zapominajmy, że mężczyźni jednak podchodzą do wielu spraw zupełnie inaczej. Do durnych skarpetek bezmyślnie i na większym luzie.. To my się spinamy biegając ciągle i sprzątając - nie wiedzieć po co.. W wielu kwestiach: jak z dziećmi. Ale gdybyśmy dokładnie znały i rozumiały ich inność a oni naszą pewno nie byłoby takich tematów.

Nuta30 · Gość

Ależ śliczny post Angel

Tylko z tego wynika, że należy żyć bez słowa i być nieszczęśliwym albo tego szczęścia szukać. Kobieta to nie pies czekający cały dzień na pana, który wraca z pracy rozsiada się w foletu bez słowa i tak pies patrzy na Pana do końca dnia bez słowa - kobieta to człowiek - czujący, myślący, potrzebujący partnerstwa (rozmowy).

Szkoda mi osoby, o której problemie rozmawiamy, bo patrze na nią prawie co dnia.

Mati.

niekoniecznie
zastanawiam się tylko po co rozpaczać nad rozlanym mlekiem?
na tzw. 'wychowywanie' był czas wcześniej, teraz pozostaje nauczyć sie obchodzić z pewnymi jego słabościami.
No dobrze.. hipotetycznie sobie dyskutując
wraca po dniu pracy On do domu, zjada obiad, siada do telewizora..
co robi Twoja znajoma?
wyrywa mu pilota krzycząc: Ty się mną nie interesujesz, no żesz zrób coś ze sobą?
wręcza mu karnet mówiąc: chodź kochanie, funduje nam saunę?
obraza się bez słowa, wychodzi trzaskając drzwiami?
siada do ulubionej książki i generalnie nie ma problemu z tym, co robi sobie mąż?
rozbiera się i zaczyna godowe pieszczoty?

im potrzeba bodźców. takie jest moje zdanie.
jak dzieciom, zachęty, lizaka..
mezczyźni dzielą się na tych, co nie usiedzą bez działania i na tych, którym się w pewnym momencie też nie chce. Do kogo i o co mieć żal?