po 30-tce

Kewa

Przychylam się do zdania przedmówcy, chociaż wiem, że to trudne, bo często same chętnie wytrzaskałybyśmy agresora po tyłku

Dzieci trzeba przekonywać do rozwiązań dyplomatycznych, dać mu wsparcie dorosłych, niech wie, ze nie jest zdany sam na siebie.
Co do zabawek, to zawsze starałam się nie sterować dziećmi, a jeżeli to z mojej strony raczej sugestia, niż zakaz. Mogły się więc bawić karabinami, ale również lalkami, modeliną, farbami. Pamiętam karabin, który zabawnie terkotał. Mimo dostępu do broni nie przypominam sobie wojen

Dzisiaj jeszcze grają w te głupie gry komputerowe, ale w życiu zdecydowanie nie są agresywne. Chyba jednak dzieci są mądrzejsze niż nam się wydaje.

W przypadku tego dzieciaka, to rodzice zdają się go jeszcze podkręcać, zachęcają, a to może rodzić kult siły i w efekcie przemoc.

Seeni

rosegreta · Gość

paj

Różyczko..wszystko ok, ale czy wychowawcze jest czekac do września?
Dzieciaki za 1,5mca nie będą pamietały, a jak Ty z tym wyskoczysz wtedy, to dopiero będą miały poczucie "krzywdy", bo to było dawno przecież..

rosegreta · Gość

Myslę, że psycholog poradzi sobie z takim problemem.
Córka mi opowiadała, ze nie raz korzystali z jej pomocy. A były to konflikty między dziewczynkami. Obecnie nów dziewczynki są koleżankami zgodnymi. A była już tak napięta sytuacja między nimi, że moja córka bojąc się aby nie doszło do rękoczynów, albo wypisywania bzdur w internecie, zaprowadziła je do szkolnego psychologa. 20 minut w gabinecie i wyszły odmienione. Czary jakieś.

Mają podobno specjalne szkolenia rozwiązujące konflikty : uczeń-uczeń, rodzic- uczeń, nauczyciel-uczeń.
To chodzi o odróżnianie dobra od zła, manipulacji od wyrażenia swoich odczuć.
Myslę, że skoro dziewczynka przebywa poza domem to i tak tutaj nic nie da się zrobić w tej chwili.

Kewa

Gość

Jak świat światem problemy z dziećmi były i będą.
Nie ma złotego środka, nie ma i nie będzie, który leczy wszystkie te problemy.

Pisanie jakiś rad, czy podpowiedzi jest pewnym rozwiązaniem, lecz jeśli mogę Wam wszystkim dać jedną złotą radę, a mianowicie jeśli Wasze dziecko zrobiło coś złego i jest to ewidentnie przegrana sprawa, to nie róbcie dziecku na złość i nie odwracajcie się od niego podczas jakiś rozmów wychowawczych przy innych osobach.

Brońcie dziecko w takich sytuacjach, nawet świadomie wiedząc, ze nie macie racji!
Jeśli w takich trudnych chwilach zostawicie swoje własne dziecko pod osąd innych nie broniąc go, to macie do końca życia zerwany związek z dzieckiem. Reszta będzie udawaniem. Dziecko Wam tego nie zapomni.

rosegreta · Gość

A opowiem Wam jeszcze historię, którą mi dziś przekazała teściowa.
Miśka chodzi na terapię logopedyczno-pedagogiczno-psychologiczną, jednym slowem wczesne wspomaganie.
Panie przez zabawę realizują program, który ma pomóc Miście zacząć mówić i przygotować ją do pewnych okreslonych zachowań itd.
Pani Miśce pokazywała obrazki, które Miśka miała połączyć. To znaczy pokazała pastę i Miska podała jej szczoteczkę. Pani pokazała obrazek mokrej głowy i pokazała Miśce obrazek dywanika (w ramach podpowiedzi i powiedziała, ze to nie jest ręcznik ) i spytała : a czym mozna wysuszyc głowę. Miska długo nie szukając podała jej obrazek z suszarką do włosów.

Pani zrobiła ogromne oczy i była zaskoczona.
No gdyby powiedziała wytrzec głowę, założę sie, ze Miska podałaby jej obrazek z ręcznikiem.

Ta moja Miska musicie mi wierzyć na słowo, straszna rozrabiaka ale ogromny słodziak.

Kewa

rosegreta · Gość

Kewa

Z tego co opisałaś, to dziewczynka ma poważne kłopoty natury emocjonalnej. Tutaj rzeczywiście przyda się doświadczony psycholog/pedagog.

rosegreta · Gość

Tak sie tylko domyślam, z obserwacji, z tego co opowiadają mi same dziewczynki. Poza tym znam tą "winowajczynię", była kilkakrotnie u nas w domu.
Dlatego wg mnie policja nie byłaby właściwym rozwiązaniem.
Lepszy będzie szkolny psycholog. Pewnie już przerabiał podobne sytuacje.
Ech. Czasem to wszystko mnie przeraża. Ta kruchość psychiki ludzkiej.
Sama czasem nie radzę sobie, ale o dziwo najczęściej w necie. Gdybym nie była mocno zakorzeniona realnie, czytając czasem o sobie jakieś wzmianki w necie, ciężko mi by było z tym funkcjonować. Były momenty natychmiastowego wyłączania komputera.

mailo

Kewa

Bronić za wszelką cenę - nie! Ale nie odwracać się plecami - już tak! Dziecko musi wiedzieć, że cokolwiek by się stało jesteśmy razem na dobre i na złe.

mailo

Seeni

Moje młodsze dziecko pojechało na obóz konny. Z dwoma koleżankami z klasy, z którymi przyjazni się. Wczoraj ją odwieźliśmy. Dzisiaj chce wracać, bo konie są dzikie i niebezpieczne, na obozie jest nudno a jej dzień wyglada tak: mycie, jedzenie, konie, jedzenie,konie, jedzenie, konie, mycie, spać.
Poprzewracało jej się w dupie????????????????

Kobieta z klasą

widocznie nie ma fajnych chłopaków

Seeni

Ja ją tam osobiscie zawoziłam i widziałam, ze chłopaki są i to takie wyrośnięte, przyjechali na obóz przetrwania. Mąz na biadolenia smsowe odpisał: weź snikersa, przestań gwiazdorzyć.
Dzikie i niebezpieczne konie są pisane pode mnie ( bo Mamusia wpadnie w panikę) Najbardziej zirytował mnie tekst: kit że obóz kosztował tyle kasy ale najwazniejsze to wypocząć.
Za cenę tego cholernego obozu mogłabym zrobić sobie laser, jak polilczyć wszystkie konne wydatki za ostatnie pół roku- niemalże na całe ciało.
A jej się nie podoba...bo trzeba dużo jeżdzić konno i instruktorka śmiała powiedzieć, że niedokładnie robi półsiad Blue_Light_Colorz_PDT_07

Dla przeciwwagi starsze dziecko drugi tydzień pracuje na niemieckim zmywaku, mowi, że jest fajnie, tyle, że pod koniec dnia zasypia na stojąco. Zarabia sobie osobiście na laptopa i wyjazd do Pragi.
Ja nie wiem skąd One takie różne są.

Jedna ułożona, kontaktowa, zaradna i twarda jak skała. Druga butna, wiecznie niezadowolona i żądająca.
Zabrać ją z tego obozu?

rosegreta · Gość

Seeni, a moze poczekać. Pierwsze wrażenia zawsze są nijakie. No, ja zawsze chciałam na początku uciekac z kolonii. Anxious