po 30-tce

Seeni

Potraficie?
Wszystkie krzywdy, czy tylko te niewielkie?
Jak potem układają się Wam kontakty z tym drugim.?
Czy można wygumkować rzeczywiste i wydumane urazy, przejść nad nimi do porządku dziennego, udawać, że nic się nie stało.?
Co to znaczy wybaczyć?

zadziora · Gość

pewnie to nie opinia osoby, od której jej oczekujesz, ale wg mnie wybaczyć, to znaczy spojrzeć w siebie i sprawdzić, ile z tego, co byś chciała by było wybaczone mogłabyś popełnić sama... i czy uwazałabyś że wybaczenie post factum się należy...

dla pomarańczowo rudej Seeni, której w guncie rzeczy wcale nie lubie. pamiętasz Seeni? nie powinnaś być ani za stara ani za młoda by pamiętać emanuelkę http://www.youtube.com/watch?v=cKGnw4LkZFE

bo ja

generalnie nie mam uraz - mam opinię o kimś i ona raczej trudno ulega zmianie. Co to oznacza w praktyce? że jak kogoś uważam za "trudnego" to najczęściej trudno mi z nim się kontaktować i staram się zachowywac szczególną ostrożność w tych kontaktach.

Ponieważ jestem pamiętliwa to pamiętam zarówno komuś jak i sobie. Jedynym skutecznym dla mnie sposobem na sytuację, w któej czuję się przez kogoś skrzywdzona (bo takich sytuacji chyba dotyczy wybaczenie?) jest zmienić swój stosunek do zaistniałych faktów, ale nie nazwałabym tego wybaczeniem

Wybaczanie komuś czegokolwiek to wogóle nie jest temat, który mnie interesuje - więcej zajmuję się wybaczaniem samej sobie. To wcale nei takie łatwe.

Aproxymat

Ja z kolei w ogóle nie trzymam długo w sobie niechęci do innych osób. Szybko przechodzę nad tym do porządku dziennego, jeśli ktoś mnie urazi, to zapominam dość łatwo i potem dziwię się, gdy ktoś mi usiłuje przypomnieć jakieś dawne niemiłe wydarzenia.

Seeni

Bardzo długo chowam urazę. Czasami jest tak, że nie pamiętam już o co poszło ale pamiętam niesmak i niechęć. Najbliższym zdarza mi się wybaczać w imię ogólnie pojętego świętego spokoju ale nigdy nie udaje mi się zapomnieć. ( mimo licznych starań w tym kierunku) Próbuję ową niechęć racjonalizować- tj przypominam sobie wszelkie zalety
" krzywdzicieli", stawiam się w ich sytuacji, próbuję spojrzeć na sprawę z ich punktu widzenia, bagatalizuje krzywdę, wreszcie przypominam sobie o tych wszystkich przykrościach, które wyrządziłam innym. I racjonalnie niby wybaczam. Ale nie zapominam.
Nie tyle pamiętam krzywdę, co pamiętam, że nie mogę już ufać.
Paradoksalnie przy tym obdarzam niemalże bezgranicznym zaufaniem osoby zupełnie obce.

Mii

Mam bardzo podobnie jak Ty z tym, że doskonale pamietam krzywdę jaką mi dany delikwent wyrządził d'oh!

...najczęściej jeśli tylko pozwalają na to warunki towarzyskie ograniczam kontakty do niezbędnego minimum.
Nie muszę już chyba wspominać, że osoba podpadnięta traci moje zaufanie niemal w całości.

bobro

http://www.trzydziestki.fora.pl/uskok-tektoniczny,8/wybaczanie-jest-procesem-trudnym,1015.html

Seeni

bobro

no może, może

Sabina

Chowam urazę do końca życia, nie zapominam, nie wybaczam. Do przyjaciółki, która swego czasu zrobiła mi straszne świństwo nie odzywam się już ok. 7 lat, pomimo tego, że kilkakrotnie próbowała nawiązać ze mną kontakt. Wcale nie jest mi z tym źle, i prędzej wielbłąd przejdzie przez ucho igielne niż się kiedyś do niej odezwę

Mii

A mi owszem jest na początku źle

cholernie źle, bo boli , że ktoś komu ufałam nie docenił tego faktu

, bywam wówczas "zbita jak pies" i po raz kolejny łaję się za dawanie kredytu zaufania już na wstępie.

Aproxymat

Z drugiej strony pamiętliwość świadczy też o dobrej pamięci - a to czasem bywa przydatna cecha.

illunga

Zawsze myślałam,że potrafię. Ale życie zweryfikowało to założenie. Bo nie wszystko i nie każdemu można wybaczyć. Poprawność stosunków. Ale ten trup nadal jest w szafie. I pewnie tam na zawsze zostanie.
W dodatku to rzutuje na wszystko inne. I nie potrafię już normalnie i na "koleżeńskich" układach, bo ktoś kiedyś sprawił,że poczułam się tak koszmarnie źle, tak strasznie oszukana, tak obrzydliwie upokorzona...
Nauczyłąm sie jednego- blokować pierwszy odruch w stosunku do takiego człowieka. Ale wystarczy spadek nastroju, albo jakaś chwila dekoncentracji...
Ciężko się o tym pisze. A jeszcze trudniej było by mi mówić.

lulka

zadziora · Gość

bosska · Gość

wybaczyć - tak, to mi się zdarza. choć kiedy, to kwestia czasu.
zapomnieć - nie. nie potrafię zapomnieć. i potem w relacjach z tą osobą to tkwi jak rysa. nic już nie jest takie same. a czasem prościej jest ograniczyć lub zerwać kontakty.

animavilis · Gość

Znajduję się w komfortowej sytuacji.
Nie mam nic nikomu do wybaczania.
Nikt niczego nie musi mi wybaczać.
Nigdy nie zapominam, ale nie pielęgnuję w sobie uraz.
Jestem na to zbyt leniwa.

fedrus

than · Gość

Fedrus
jestes beznadziejny
glupi byt
nic nie wnosisz

fedrus

uhm