po 30-tce

lulka

Brać kasę za pranie facetowi skarpetek? I wychowywanie własnych dzieci?
Już widzę te rzesze kobiet rezygnujące z pracy. Konieczny byłby domowy regulamin, ze facet nic w domu palcem nie tyka skoro kobieta za pracę w tymże pobiera opłaty.
Nie, ja swoich podatków na to nie przeznaczę.
Owszem, jakiś płatny urlopik macierzyński by matka spokojnie mogła podchować dziecko jak najbardziej.

Tak z ciekawości jeszcze spytam - do jakiego wieku dzieci miałyby te (przepraszam), kury domowe pobierać opłaty za pracę w domu?
I co w takim razie z równouprawnieniem? To już mężowie, konkubenci itd. nie będą musieli zmywać naczyń?

d'oh!

animavilis · Gość

Zgadzam się z lulką, dodając, że jeśli chodzi o prace pożyteczne dla ogółu i odpowiedzialne, to bez żadnej trudności znalazłabym kilka.

Mii

Nie miałam na myśli płacenia za pranie skarpet, ale skoro dofinansowuje się pobyt dziecka w przedszkolu, żłobku, to podobną kwotę można by przeznaczyć na dzieci spędzające czas w domach i tak część kasy zostałaby w kieszeni państwa....a ile lat?
Do ukończenia wieku przedszkolnego

Wiolinowa

Wiolinowa

No i oczywiście nie chodzi o branie kasy za "pranie skarpetek swojemu facetowi", tylko za opiekę nad dzieckiem. Bo żeby móc osobiście opiekować się dzieckiem, trzeba z nim być. Nie da rady w tym samym czasie pracować zawodowo i zajmować się dzieckiem. Tak więc spokojnie, prace domowe nadal mogą być dzielone pomiędzy rodziców. Nie musisz prać skarpetek Twojemu facetowi

lulka

lulka

animavilis · Gość

Można by odnieść momentami wrażenie, że kobietom pracującym (tj. prowadzącym dom i zajmującym się dziećmi) w jakiś sposób amputowano ich mężów i partnerów, a granica podziału obowiązków w tych związkach jest tak rygorystyczna, że pracujący zawodowo ojciec w ogóle nie interesuje się wychowaniem dziecka, nie uczestniczy w nim w najmniejszym stopniu i unika jak ognia wszelkich domowych czynności, choćby wyniesienia śmieci czy odkurzenia mieszkania w weekend.
Myślę, że w normalnych relacjach tak to nie funkcjonuje, więc panie domu nie harują na cały etat, a jeśli to robią, to - poniekąd - na własne życzenie. Ponieważ padł tu wcześniej argument, że kobieta nie musi, jeśli nie chce, podejmować pracy zawodowej, warto również zauważyć, że jeśli nie czuje się na siłach podołać obowiązkom matki-Polki, to także dzieci posiadać - nie musi.

Wiolinowa

lulka

Nie, Ty się do moich nie dokładałaś, Wiolinowa.
Ja przy tym wszystkim co wymieniłaś z moich podatków (poza swoimi)utrzymuję jeszcze niejedno nie swoje dziecko.

Wymieniłyśmy złosliwości i chyba wystarczy. Teraz przeczytaj ze zrozumieniem mój post o państwie roszczeniowym i się do niego odnieś. Lub nie.
Twoja sprawa.

Wiolinowa

W takim razie Lulka jesteś wyjątkiem. Nie poznałam jak dotąd nikogo, kto by nie korzystał z opieki lekarskiej i nigdy nie kupił lekarstwa w aptece. Wystarczy. Co do państwa roszczeniowego masz rację. Uważam, że nie stać nas na wiele przywilejów i świadczeń, które mają obecnie miejsce. Na świadczenia dla kobiet zajmujących się dziećmi pewnie też nas nie stać. Ale to tylko jeden z przykładów. Przykładów można by znaleźć dużo więcej, a jednak płacimy, bo nie mamy wyjścia. Nie możemy zrobić zastrzeżenia, że moje podatki zgadzam się przeznaczyć na ..... a na ...... odmawiam. Tylko, że nie w tym rzecz. Ja piszę o idei, o tym, jaka jest moja wizja. A czy państwo nasze stać na to - to już jest zupełnie inny temat.

lulka

Dziękuję Wiolinowa za rzeczową odpowiedź.

Pisząc o tym, że nikt nie utrzymuje moje dzieci miałam na myśli wysokość swoich podatków. Za nie odchowałabym więcej dzieci niż posiadam na przyzwoitym poziomie.
Zresztą to już nie na temat. O to mi w każdym badź razie chodziło bo do apteki i lekarzy z dziećmi oczywiście chodzę.

Powracając jeszcze do Twojego posta - ja w swoim też nadmieniłam, że nie popieram państwa roszczeniowego w tej chwili i zastrzegłam, że to się być może zmieni.
W każdym badź razie wolę sama zarobić przyzwoite pieniądze i samodzielnie nimi zarządzać niż liczyć na jakiś ochłap od państwa (czyli od innych). Jeśli państwo będzie bogate to i tego chłapa zdecydowana większość nie będzie potrzebowała.
Sęk w tym, że drogą roszczeniową do pewnych standardów nigdy nie dojdziemy.
Inna sprawa, że pomarzyć zawsze można.

nudziarz

fedrus

nudziarz

dokładnie Fedrusie

.
zawsze byli,sa i bedą równi i rowniejsi

a nawet równiejsze

Wiolinowa

Wiolinowa

Wiolinowa

anmario · Gość

Wiolinowa ma świętą rację, dla mnie to jasne jak dwa razy dwa cztery. Ileż skomplikowanych spraw uprościłoby finansowe wynagradzenie za opiekę nad swoim dzieckiem. Widzę to wyraźnie, ale nie mam teraz wystarczająco dużo czasu by tą wizję rozwinąć.
Jednak sądzę, że idea jest mocno niepełna, czegoś mi tutaj brakuje. Otóż nie widzę najmniejszego powodu by dzieci nie były wynagradzane za opiekę nad swoimi schorowanymi rodzicami. Opiekujesz się swoim ukochanym wujkiem? Żądaj kasy. Twój brat umiera na raka? Zgłoś do ZUS-u - będę opiekować się swoim bratem. Podpiszesz kilka papierków i comiesięczny przelew osłodzi spowodowaną niemożnością podjęcia innej pracy gorycz. Dziadek niedomaga? Ile płacą? 1000? Zaopiekuję się Tobą dziadku, w końcu kochamy się, do dzisiaj pamiętam jak jako szkrab kochałem wdrapywać się na Twoje kolana.
Dla podopiecznych będzie jasne, że bardzo ich kochamy, co tu ściemniać, nawet kiedy Sejm zdecyduje się na ustanowienie takiego prawa to pieniądze za opiekę będą mizerne. Jasne, że byle jaka praca będzie lepiej wynagradzana, ale my nie, my z uwagi na kotłującą się w nas miłość zadowolimy się ochłapami od państwa.

Tak jak napisałem, nie mam czasu tego rozwijać, ale rozumiem ten "Świat według Wiolinowej", doskonale wpisuje się w całą resztę opartego na kulcie kasy swojego obrazu.

Mii