po 30-tce

franek kimono

a pamiętam! choć szukając tewgo postu wpierw natrafiłam na ten o bracie i żyrandolu i trochę się zdziwiłam Angel

Seeni

Sabina

lulka

Kewa

lulka

Kewa

ws

kiedy czytam co Kewa pisze, to jak gdybym jednak była feministką,
temat mnie często drażni, bowiem nie potrafię przyjąć do wiadomości, że jedna połowa ludzi na świecie decyduje o prawach drugiej, jest to dla mnie niepojęte i wątpie wtedy jakobyśmy byli tymi naczelnymi w przyrodzie

natomiast jak się trochę faktycznie zna historię, to radykalizm kobiet nie powinien tak znów dziwić, myślę, że bez niego dziś nie wyglądałoby tak jak wygląda, dzięki również nim mamy te trochę wyboru

problemem są kobiety same dla siebie, które toczą cichą wojnę we własnych szeregach, pod tym względem mogłybyśmy się sporo nauczyć od mężczyzn, oni trzymają się razem

a po lekturze wielu artykułów i książek na temat, lub naokoło tematu, jak na dłoni widać, że powodem takiego traktowania kobiet, jest strach mężczyzn, oni po prostu się boją, boją bo nie rozumieją, więc starają się kontrolować jak tylko się da, smutne

i nie mam nic do kobiet co chcą być w domu, i nie podoba mi się, że inne kobiety nazywają je kurami domowymi, to nie jest w porządku, niech każdy żyje jak chce, to właśnie jest wybór, nie lepszy czy gorszy, inny

instynk macierzyński istnieje, b. silny, ale co z tego ?
ludzie są rózni, wielką arogancją jest odgórne regulowanie życia innych z hasłem ,,naturalnych powołań,,

na szczęście jest sporo nielękliwych facetów, spokojnie mogą ku nim mięknąć nam kolana, czy jesteśmy feministkami, czy nie

Kewa

WS, bardzo prosty i jasny przekaz, dzięki

Zastanawia mnie dlaczego feministkom zarzuca się agresję wobec mężczyzn, wietrzy walkę płci? Lulka napisała coś o wyśmiewaniu mężczyzn... jestem daleka od takich myśli. Szanuję mężczyzn, szanuję kobiety, jest we mnie zgoda na pokojowe współistnienie. Zawsze najpierw myślę człowiek nim zacznę różnicować: kobieta, mężczyzna. Tak jak pisałam wcześniej "głupich nie sieją" Czasem o epitet proszą się feministki, czasem mężczyźni, czasem kobiety, ot człowiek właśnie. Ws, mężczyźni też potrafią robić sobie świństwa wcale nie mniejsze niż czynią to kobiety.
Lulka, bardzo lubię zwłaszcza "kabaret moralnego niepokoju", oj oni z kobiet również potrafią szydzić

lulka

Kewa

lulka

Kewa

Wymienianie poglądów nigdy nie jest czasem straconym

(też udało mi się znaleźć taką czułą emotkę, hi, hi) Inna rzecz, że czasem spieramy się tak naprawdę o drobiazgi, jakieś słowa rzucone w nieodpowiednim miejscu. Osobiście widzę w otoczeniu strach przed nazwaniem swoich poglądów, jedyna feministka, którą znam osobiście to moja córka

Fajnie mieć koleżankę, która czasem zmyje głowę - znaczy jej zależy na Tobie i Cię słucha.

lulka

Oj, też się lubię spierać. To chyba widać? Czasami się wkurzam, czasami śmieję do monitora. I zdaje sobie sprawę, że nie różnimy się tak bardzo.

Ale feministką nie zostanę.

Seeni

Ja jeszcze o tych dzieciach, co to kobieta nie musi.
Facet zasadniczo też nie musi.
Ale jak tak cała ludzkość nagle zacznie chcieć się samorealizować bezdzietnie - to już nawet ten Święty Mikołaj nie będzie potrzebny.
Nie potępiam absolutnie kobiet, które nie chcą mieć dzieci. Ja ich zwyczajnie nie rozumiem placz

Kewa

Sabina

Tak mi się w temacie feministek przypomniało. Czy to nie one rozpoczęły akcję propagandową, która miała na celu zwrócić uwagę kobiet na dyskryminację w sferze nazw zawodów?
No i poleciały idiotyzmy typu "psycholożka". Sorry, ale jak dla mnie to totalna głupota. Czy to nie śmieszne, zgodnie z ich pomysłem, mówić "strażaczka", "inzynierka", "hutniczka"? A jak mówić o kobiecie wykonującej zawód pilota? Pilotka?

Pewnie sie teraz narażę wielu feministkom, ale czasami mam wrażenie, że to niedowartościowane i skrzywdzone przez mężczyzn kobiety, które za wszelką cenę próbują udowodnić swoją wyższość nad facetami.

franek kimono

Wszystko co nowe brzmi śmiesznie, ale sama zasada chyba jest niezła, prawda?
Pamiętam, że podczas swoich prób pisarskich, tych w 1 osobie, miałam problem z tym, że jestem przyzwyczajona do literatury i doświadczeń opisywanych przez mężczyzn, przecież wszyscy moi ukochani bohaterowie z klasyki literatury to mężczyźni! Z tego powodu pisanie literackie z perspektywy kobiecej wydawało mi się ułomne, gorsze, inne, nie tak piękne i neutralne jak w księżkach moich ulubionych pisarzy...
czy takie postrzeganie swojego doświadczenia - jako gorszego - jest w porządku?

Sabina