po 30-tce

1963

wśród niezliczoności
dróg
postrzeganiem nie do objęcia
rozstaje płoszą myśli
naciągając szyję
do wstecznego lusterka...

1963

zdarzyła się kiedyś ścieżka
liryką lekką brukowana
pośród elektronicznych przywidzeń
słowa bez uzdy
brnęły upojone wolnością
w duszy
hodując ogrody obfitości...

mojra

jak miło
słowem lekkim
w obfitości ogród
wdzierać się
nieśmiało

delikatnie
na palcach
ścieżki szukać
która poprowadzi
poprzez gęstwinę wyobraźni...

illunga

Przychodzą z nieświadomości
Tańczą wokół głowy jak świetliki na wietrze
śpiewają i błyszczą...
A kiedy zostają,
można je wziąć do ręki
w każdą samotną noc...

Blue_Light_Colorz_PDT_15

1963

gęstwina wyobraźni
jawi się
ruczajem
cicho szemrzących
myśli
utkanych
niedosytem następnego dnia...

mojra

myśli

czasem snują się
niespiesznie
delikatnie
cicho

czasem wartko
jak woda w górskim potoku
śpiewnie szemrząc wśród kamieni

lubię pozwalać im
przedzierać się przez labirynt wyobraźni...

1963

wybłękitniało
ponad dachami
ponad tym co postrzegalne
świat wybłękitniał tak
jakby jego czysta przejrzystość była
jego naturalną, jedyną postacią

kiedy wypogadza się niebo
również wypogadzają się oczy

zatem
w tej
sytuacji
jedynie uśmiech
ma sens...

mojra

a błękit
tak głęboki
że zatonąć w nim
chciałoby się

...z uśmiechem...

1963

tonąc
w błękicie oczu
chwytam się
brzytwy zawarcia znajomości

kroplę uśmiechu
bezgrzesznie spijam utulony...

1963

histeryczny kandelabr
...z drugiej strony lustra...
karuzelę
na szynach
odstawia...

mojra

...druga strona lustra...

która stroną jest tą drugą?
czy aby nie ta, po której my jesteśmy?

patrząc na to z drugiej strony
czyli patrząc jako odbicie
co widzimy?
...świat realny...
czy to oznacza, że patrząc z tej strony widzimy świat ułudy?

...zgubić się można w labiryncie luster...
...zgubić się można w labiryncie myśli...
...zgubić się można w labiryncie słów...

1963

przed prawdą
jak przed lustrem
nie podobna zrobić uniku
można je jak życie... tylko rozbić...

mojra

wizje smutne
wizje ponure
odsuwam od siebie
najdalej

lustro
woalem optymizmu
przysłaniam
by ostre kontury złagodzić

...tak jak w życiu...

1963

nadmorski piasek w rękach na wietrze
znika
niczym statki
ciche punkciki na horyzoncie
poniżej
usypany kopczyk
jak klepsydra na autostradzie
spieszy się
w pustynnym zapale
znikania

tegoroczna pusta plaża
pozwoliła
zmieścić wszystkie myśli
pozostawiając sypki
dowód
w futerale aparatu fotograficznego

(Białogóra 01.07.2008)

mojra

morze
wspomnieniem uporczywym
szumi w głowie
wzburzone

myśli
zebrać nie potrafię
jakby je wiatr gonił
rozbiegane

tęsknota
serce niepokoi
do bólu kołacze
nieutulona

1963

moje ukochane morze
jest jesienne
pustką gwiżdże
pianą po wydmach
smaga wiatrem
czyszcząc letni bałagan

pod rękę wtedy mogę iść
na koniec świata...

1963

wiosenne morze
odmienione po zimie
niesie w sobie przemianę

w siarczyście chłodnych jeszcze strugach
pieni się nieskończone trwanie
w niegasnącym rytmie...

mojra

a nocą
marzenia
pod granatowym namiotem nieba
lęgną się
same

łaszą się do stóp
jak spienione fal falbany
szemrzą cicho
szumią jednostajnie
przytulenia czekają...

1963

roziskrzona noc
mrokiem
wspiera się na krańcach widocznego wszechświata
dając bliskość tak delikatną
jak dotknięcie nieskończoności
granatowego nieboskłonu...

mojra

skalpel słonecznego światła
rozcina pajeczynę
utkaną z nocnych bliskości

...i znowu wszędzie tak daleko...