po 30-tce

bobro

ufff... ale się tu rozpisano... jaras! daj spokój, nie przeczytam tego

Tolek_Banan

jaras

nudziarz · Gość

widzisz Jaras....
taki to już jest... chyba zgodny z naturą... podział ról, że to mężczyzna ma się opiekować kobietą a nie odwrotnie i jak można odczytać choćby z tego watku własnie takiej roli męzczyzny w związku oczekuje kobieta.
Nie dziw sie więc iz ta sama dziewczyna akceptująca u siebie chwilowy dołek źle znosi mazgajowatośc u swojego partnera. To nie jej wina.. problem lezy raczej po naszej stronie.. zniewieścieliśmy w sporej części i zamiast być tarcza i opoką w trudnych chwilach sami coraz częsciej potrzebujemy wsparcia i przysłowiowego "pogłaskania biednej żabki".
Oczywiście.. część kobiet majaca wobec partnera uczucia bardziej macierzyńskie niz partnerskie będzie się realizowała w tego typu zwiazkach... jednak większośc chyba źle się czuje w roli "szefa stada".

jak kiedys powiedziano "meską rzeczą jest czasem uronić łzę"... ale łzę, a nie potoki żali czy frustracji.

jaras

znana ktośka · Gość

być sobą

Cześć. Witam Was. Siedze czytam i zastanawiam sie .Moze ja juz jestem taka stara, ze czegos nie lapie.
Nie rozumiem, jak moze byc w zwiazku przywódca stada.
Jezeli jest zwiazek to obie osoby maja takie same prawa. Razem sie ciesza i razem smuca. Pomagaja sobie razem Dziwi mnie to,ze ktos sie zalamuje ,ze druga stona ma depresje. jezeli tak to trzeba pomóc tej osobie. Podac jej reke. Zrobic cos niezwykłego by oderwac mysli od problemu. To nie jest tak,ze męzczyzna ma sie tylko opiekowac , a kobieta byc ta słaba. Powinno sie robic wszystko razem. Tymasz kłopoty oki to ja Cie pociesze, ja mam kłopoty to choc na kolana i moze cos poradzimy. Popatrzcie jakie to proste. Spotkałam w swoim zyciu jednego człowieka , który mi pomógł. Zupełnie bezinteresownie.Moze moje zachowanie dalsze skonczylo sprawe ale to była własnie kwestia depresji. Przyznam sie, ze jest to bardzo podła sprawa.Depresja potrafi zniszczyc czlowieka. Jeden jakos potrafi na nia zapanowac, czesto z pomoca innych, drugi siega po srodki farmakologiczne, które moze nawet i naduzywac. To jest koszmar. Nie zycze tego nikomu.I nigdy nie wiesz czy sie jej pozbyles bo potrafi wrocic po kazdym niepowodzeniu.Taka prawda. Za tamto moge mu tylko podziekowac . cala reszta pognebila moja sprawe i moja depresje., ale nie o tym tu mowa.
A samice forumowe? Jedna chce byc dzielna i nie do zdarcia, a druga delikatna i słaba. Kto jest po drugiej stronie monitora- nigdy nie wiadomo. A jezeli chodzi o naszych:)forumowych samców to tez nic nie wiadomo. Pisze jak herkules pełen sily , odwagi uczuc a potem okazuje sie,ze to małe chuchro które nie potrafi po mesku podac reki. Tak bywa.
tak wiec uwazajmy z tymi forumowymi.

nudziarz · Gość

być sobą

nudziarz · Gość

Z pewnoscia masz rację

Ja tylko tak piszę.. na podstawie 27 lat małzeństwa Tongue out (1)

być sobą

jaras

No właśnie, ja nie wiem jak to tam wyglądają sprawy w długoletnich małżeństwach. A właściwie to niekiedy wiem, bo nieraz widziałem. Ale przecież skoro tym dwojgu jest dobrze z sobą - to OK. Zawsze bowiem uważałem, że powinna być ta wspólnota. Nie, że "to je moje, więc Tobie nic do tego", tylko przecież można prawie wszystko robić razem.

Nie zapomnę czasu, kiedy mieszkałem 2,5 roku z jedną z dziewczyn. Formalnie to była moja Przyjaciółka, bo nie chciała zostać moją dziewczyną. Nigdy nie mieliśmy seksu, ani nawet nie spaliśmy w jednym łóżku. Jednak ja ją bardzo mocno kochałem (gdybym miał uszeregować wszystkie dziewczyny, które znałem w kolejności uczucia, jakie do nich żywiłem, to ona byłaby na pierwszym miejscu). Ona wiedziała, że ją kocham i, oprócz seksu, na swój sposób od niej dało się odczuć też swego rodzaju "miłość" do mnie. I w naszym "związku" właśnie staraliśmy się wszystko robić razem. Kiedy trzeba było sprzątać w domu: ona robiła to, a ja tamto. Kiedy trzeba było zrobić pranie: razem zbieraliśmy ciuchy, układaliśmy w je kolejności prania, a potem wkładaliśmy do pralki, a na końcu pomagałem jej wywieszać je do wyschnięcia. Kiedy robiliśmy obiad: ona robiła coś tam, ja coś innego (nie zawsze tylko obierałem ziemniaki - nie mam "dwóch lewych rąk" w kuchni ;-). Podobnie razem szliśmy do miasta na zakupy lub załatwić jakieś ważne sprawy. O wspólnych spacerach, graniu na komputerze itp. nawet nie wspomnę.

Aż dziw mnie ogarnia, że ta dziewczyna po tak długim czasie nie chciała zostać ze mną, lecz (ponieważ miała skłonności lesbijskie) zaczęła spotykać się z inną dziewczyną, a potem do niej odeszła. Mam przez to pewien żal do niej, ale to już nie jest temat wątku, o którym rozmawiamy. Ważne, że ona, choć nie była fizycznie "moją dziewczyną" - to jednak stworzyła ze mną coś na kształt "związku" o jakim przez całe wcześniejsze życie marzyłem! I który sprawił, że do końca życia o niej nie zapomnę. Echh...

Żadna inna dziewczyna, z którą byłem i która wmawiała mi kłamstwo "kocham Cię" nie postępowała tak jak ona. Nie chodzi mi o to, żeby je do siebie porównywać (ja wiem, że one tego nie lubią ;-), bo oczywiście każda z nich miała inny charakter, więc były nieporównywalne. Jednak zawsze były jakieś niedopowiedzenia, jakieś "części prywatne", do których ta druga osoba nie miała dostępu i nigdy się o tym nie rozmawiało. Co nigdy nie miało miejsca z tamtą moją Przyjaciółką - choć nie mieliśmy seksu, to jednak między nami nie było prawie żadnych tematów tabu i/lub "części prywatnych". Z tymi pozostałymi dziewczynami konstruktywna rozmowa była tylko wtedy, gdy jej rezultat był pozytywny dla nas obojga. Z chwilą zaś, gdy którekolwiek z nas miało jakieś zastrzeżenia, wtedy sprawa już była inna, i to w zależności od tego kto do kogo miał zastrzeżenia: jeśli ja do niej - ja: zapytanie o powody, ona: podniesiony głos, przeklinanie, a czasami wyzywanie i złośliwość; jeśli ona do mnie - ona: fochy, obrażanie się itp., ja: nie wiedząc za bardzo o co chodzi konsternacja i próba dowiedzenia się, lecz najczęściej bezskuteczna. I to wszystko w świetle mówionych sobie słów "kocham Cię", co w tym kontekście dla mnie oznacza ni mniej, nie więcej: "ufam Ci", "troszczę się o Ciebie", "Twoje sprawy są mi tak samo bliskie jak Tobie" i tak dalej... :-(

Pasztet · Gość

Jaras, poczytaj sobie o męskich cipach. Może coś zatrybisz.

[link widoczny dla zalogowanych]

jaras

być sobą

Dobra, by nie było o Jarasie, bo i tak wiele na m o sobie powiedział, moze cos jezeli chodzi o te Forumowe samice .
Kazdy z nas wchodzi tu by sie pobawic, by porozmawiac, choc to łatwiejsze jest na privie. Kazdy gra jakas role. Tak , to sa role. Jeden jest miły i sympatyczny inny dostaje miano chama i gbura. To wszystko zalezy od sposobu pisania. I nie wazne jak chcemy tu wygladac. Kazdemu z nas doczepia jakas łatke.
Poznac człowieka mozna na privie, kiedy sie z nim spotkamy.
Pisałam o zwiazku jaki mi sie mazy. jestem osoba samotna i staram sie byc samodzielna. Nie zawsze to wychodzi.

Pasztet · Gość

To raczej nie jest o jarasie. Nikt o nim nie pisze poza nim samym.

Ja wlasciwie nie wiem o czym jest ten topik

jaras

być sobą

Ale co dlaczego? jestem osoba samotna,czy ze jestem samowystarczalna, czy dlaczego mi nie wychodzi?

jaras

być sobą

Odpisałam ale mi zjadło posta. Nie bardzo mam czas , bo jestem w pracy. I nie zawsze mam dostep do komputera. Nie wychodzi, bo jeszcze nie wychodzi,Kiedys wyjdzie. To nie ma znaczenia. No nic znikam dalej. To słuzy do pracy.