po 30-tce

Pasztet

Miał płytką wiedzę i pozory inteligencji, na co wielu się nabierało. Wystarczyło go obnażyć i spod maski ukazywał się zwykly burak.

animavilis · Gość

Błyskotliwy i z kapitalnym poczuciem humoru oops

Na pewno piszemy o tej samej osobie(?)

rosegreta

Piszecie o Jupietrze jakby już na drugą stronę przeszedł. Anxious

Podoba mi się tekst Ślepej taki literacki z nutką cynizmu, nihilizmu...
Jednak nadal uważam, że mój mikroświat jest dla mnie ważny.
A w tym mikroświecie moje otoczenie, przyzwyczajenie. Moje koty sa dla mnie ważne...
Nie rozumiem dlaczego Formalny miałby kogokolwiek przepraszać skoro nie czuje takiej potrzeby... Poza tym dlaczego Formalny a Formalnego to juz nie ? Nie wiem dlaczego przeszkadza Wam to, że Formalny pisze o sobie w samych superlatywach ?
Jak jak kiedys pisałam o sobie negatywnie też to przeszkadzało.
Jeszcze się taki nie urodził coby wszystkim dogodził...
Moje początki znajomości z Formlanym tez nie były miłe.
Pamiętam, że źle odebrał mój żart i napisał o mnie, że należę do osób chodzących w białych kozak i pijących z plastikowych kubków wino.
Nigdy nie miałam białych kozaków, choć będąc dzieckiem marzyłam o białych relaksach. A wino z plastikowego kubka piłam. Nie umiem pic z butelki. To nie znaczy, że lubię pic z plastiku, ale jak sie nie ma wyboru...
Potem zaś to Formalny budował moją wiarę w umiejętność ujmowania mysli słowami. Choć robił to anonimowo jestem mu bardzo wdzięczna.
Czasem sa momenty kiedy potrzebujemy trochę ciepła, nawet od zupełnie obcych osób. To jak łykanie pigułek.
Zawsze sa jakieś uprzedzenia. Nie jesteśmy od nich wolni.
Osobiście lubię Formalnego, Anmario, Jupitera... Nawet jak niekiedy nie było mi z nimi po drodze. I od każdego czasem usłyszałam coś niemiłego, czego w sumie nie brałam zbytnio do siebie...
Jupiter np. napisał, że jestem psychiczna...

Pasztet

Pasztet

.. jakis klik za duzo i podwójny post

Seeni

A ja tam mało odkrywczo powtórzę, że ważni są dla mnie najbliżsi i że w tych więzach krwi coś jest. I dokładnie odwrotnie niż napisała Ślepa. Nie kocham Ojca czy Mamy dlatego, ze zawsze mi wybaczają i kochają bezinteresownie tylko dlatego, że jestem im w stanie wszystko wybaczyć i kochać totalnie bezinteresownie. Podobnie z dziećmi. To wcale nie oznacza, że permanentnie ich lubię, zawsze się z nimi zgadzam, nigdy nie kłócę i nigdy mnie nie wkurzają. Kocham ich mimo tego a właściwie głównie dlatego.

annaliza

Ślepa, jeśli wzbudzimy zainteresowanie kogoś obcego i wejdziemy z nim w pozytywną interakcję, to chyba przestanie być OBCYM a stanie się BLISKIM, nie?

Czy każdy mąż/żona nie był kiedyś OBCYM?

slepa i brzydka

1) Ależ Stefan, właśnie to mi proszę wyjaśnij; dlaczego osoba wywołana przez Ciebie do tablicy ma Tobie na cokolwiek odpowiadać?
Dlaczego oczekujesz, że ktoś zatańczy, jak mu zagrasz?
Retorycznie słynnymi słowami B.L mogłabym zapytać:

żeby nalegać na wyjaśnienia...

2) Mój post nie jest aż tak przewidywalny, zważywszy na fakt, że został opacznie odebrany przynajmniej przez trzy osoby... [a reszta nie zrozumiała...]

Kiedy całkiem niedawno pojawiłam się znowu znikąd i zniesmaczona tekstami Zorro perorowałam, jak to należy usunąć z grona szacownych forumowiczów tego obywatela, pojawiły się głosy, że nie mam prawa, jako wycinek masy, narzucać nikomu własnego zdania i wymuszać stanowczych działań, a w konfrontacji okazało się, że to nawet dobrze, że ktoś taki jest, bo on ma prawo, a ja jestem z moim oburzeniem, co najwyżej śmieszna.

I teraz, choć na scenie stoją inni aktorzy, teatr odbywa się ten sam, ale kiedy ja podnoszę ten sam głos, który wtedy był w ofensywie przeciwko mnie, znowu nie mam racji. Noż kurwa mać, zaprawdę argumenty logiczne i socjologiczne obserwacje nie mają żadnej mocy, a racja nie istnieje, dopóki trwa przekora.

W rzeczywistości sprawa jest bardzo prosta. Ostatecznie wolę być uważana za swoje poglądy i zachowanie przez coraz liczniejsze grono za debilkę, idiotkę, itp. niż za hipokrytkę, która wyrażając jawnie niechęć do kilku osób, odmawia im tego samego względem siebie samej.

Akceptuję również w pełni fakt, że jestem przewidywalna, bo nie w tym rzecz była, aby kogokolwiek ogładą nagle oczarować. Zwracam uwagę na jeden jedyny fakt: jeśli za każdym razem te same bodźce wywołują te same reakcje i zdołaliśmy się do nich przyzwyczaić, chociaż jednak nie potrafimy ich zaakceptować, to mamy dwa wyjścia: rozpocząć od zmiany własnego zachowania lub przestać pierdolić, że znowu coś się powtórzyło.

Dopóki na pierwsze nie ma co liczyć, będę pewnie tak jeszcze wpadać.

3) I żeby była jasność, nie wzbudza moich wątpliwości stwierdzenie najważniejsi są dla mnie najbliżsi dopóki, ktoś zaraz potem nie doda a reszta się dla mnie nie liczy. Szacunek do innych nie jest stałą wartością, aby ze wzrostem osób w naszym życiu dawać go kolejnym osobom coraz mniej. Zatem ograniczanie się do najbliższych musi wynikać jedynie z wygodnictwa i/lub prostego rachunku korzyści. (a to akurat słabe jest)

4) W związku z punktem 3. rozważanie granicy i momentu przejścia daleki->bliski w ogole nie ma znaczenia.

nudziarz

Przeczytałem dwie ostatnie strony ( i jestem z siebie przewidywalnie dumny jak cholera

)

A propos przewidywalności.. z calym szacunkiem, ale jesli ktos znany nam od lat ośmiu czy dziesieciu nadal nie jest dla nas przewidywalny to......
No cholera średnio inteligentni jestesmy ( albo w tonie totalnej poprawnosci - nas zmysł obserwacji nie jest wybitnie wyostrzony )

Pasztet

A ja durny sądziłem, z postu założycielskiego i z kontekstu sytuacyjnego, że chodzi o to, dla kogo my jesteśmy ważni. A nie o to kto jest wazny dla nas (bo jakos w tę strone to poplynęło, tradycyjnie meandrując)

Stefan

Mati

"Ważny".. "nieważny"..
każdy temat, którego tytuł dzieli na "ważny" i "nieważny" jest z gruntu skazany na konflikt, bo słowa "ważny", "nieważny" niosą treść o ładunku emocjonalnym pozytywnym i negatywnym.. zresztą, jak każda temu podobna ocena.. "Nieważny".. nie brzmi dobrze, mimo, że w procesie wyjaśnień próbujemy je z ładunku minus 100 wynieść na co najmniej zero a potem w dalszym procesie wynieść na jakiś tam plus, aby spuentować w miarę pozytywnie.. lub odwrotnie.. ale jakie to ma znaczenia w obliczu światła wszechświata

Dla mnie ważny jest lód w upalny dzień. Czy to znaczy, że jest mniej ważny od ciepłych gaci Tosi w wigilijną noc? Jakie to ma znaczenie? Wartościowanie to pierwszy stopień do frustracji i niezgody.. Każdy po prostu "jest".. a to, co dla mnie jest istotne, to to, jakie w różnych chwilach wywołuje we mnie emocje.. czasami zupełnie obcy potrafi w jednej chwili obudzić takie, jakich przy najbliższych nie miałam całe życie.. czy to znaczy, że najbliżsi są nieważni? lub mniej ważni? Inną kwestią jest poczucie bezpieczeństwa.. fakt, że są ludzie przy których po prostu czuję się pewnie i bezpiecznie, ale czy takie poczucie jest dla mnie najważniejsze? czy to ono definiuje kto jest ważny, a kto nie?
Bardzo oczywiste wydaje się być, że najbliżsi są najważniejsi, ale tak na dobrą sprawę zależy to tylko od hierarchii wartości każdego.. Jeśli na pierwszym miejscu stoi rodzina, to rodzina będzie najważniejsza.. jeśli na pierwszym miejscu będzie miłość, to liczba ludzi w kręgu naszego zainteresowania się zwiększa zdecydowanie..lub zmniejsza, bo zależy kto, jak miłość czuje.. jeśli najlepiej robi mi kasa, to najważniejsi będą ci, którzy mi ją dostarczają, lub sprzyjają jej pomnażaniu i mogą być całkowicie obcy a znajomymi się stają w chwili, kiedy składają reklamację .. itd.. itd.. i nigdy nie możemy być pewni kto i kiedy będzie dla nas ważny.. a można się czasami zdziwić..

animavilis · Gość

nudziarz

Zimą to powszechna dostępność lodu do drinków jest najwazniejsza Not talking

Kewa

nudziarz

Kazdy wie że jestem buc i ważniak .
Not talking

slepa i brzydka

Mnie tu dawno nie było. Ja nie wiedziałam, że macie tutaj teraz taki ładny zwyczaj, żeby na koniec tematu komplementować się wzajemnie i mówić sobie, które posty były najcelniejsze. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Nowa świecka tradycja.

Applause