po 30-tce

Kewa

Dopiszę jeszcze, że podczas okupacji mamę i jej rodzeństwo uratowały przed głodem króliki potajemnie trzymane na strychu w warunkach urągających wszystkim standardom chowu. Czy mieli się zastanawiać? Gdy patrzę na głodne i spuchnięte brzuszki dzieci w Afryce to osobiście zabijałabym dla nich zwierzęta - w każdej ilości. Marzę oczywiście o czasach kiedy nie trzeba będzie zabijać, taka moja futurystyczna wizja rosnących na parapecie szynek.

flykiller · Gość

Mam zupełnie inne odczucia - że ludzka wrażliwość tępieje, bo ma za dużo bodźców i za mało czasu na zastanowienie.

Kiedyś kurę zgarniało się z podwórka, zwyczajnie kładło na pieniek i ucinało jej łeb. Teraz kurę przez jej kurze życie trzyma się w klatkach, ustawionych jedna na drugiej, upapraną we własnych odchodach, poranioną o druty, ściśniętą w zaduchu, bez słonecznego światła, a potem podwiesza za nogi na specjalnym taśmociągu, który ucina kurom łby. A jak kura jest za mała albo za bardzo się szarpie, to ucina jej tylko kawałek łba. Głupia kura, nie wie, co jest dla niej najlepsze.

Ustawy, ruchy, deklaracje, demonstracje... to są ruchy pozorowane. Nie odmawiam tym ludziom zaangażowania, ale jaka to jest część społeczeństwa? Ile osób to naprawdę interesuje? Za tą fasadą działań dla uśpienia społecznego sumienia (zgadzam się z Nudziarzem, że "uznając się za panów świata, poczuwamy się do potrzeby bycia władcami łaskawymi i dbającymi o los poddanych"), niewiele się zmienia.
Rocznie nawet do 90 tys. koni (Polska jest największym eksporterem żywych koni) wysyłamy na rzeź, a fundacje pomagające tym zwierzętom otrąbiają raz na miesiąc sukces: "hurra! uratowaliśmy Siwka!". Cudownie. Wszyscy są zadowoleni. Handlarz, bo dostał kasę, fundacja, bo pomogła, my, bo się zrzuciliśmy, państwo, bo inicjatywa społeczna nie ginie. Zamiast tego można by zakazać wywozu żywych koni z Polski, co załatwiłoby problem przewozu zwierząt w koszmarnych warunkach. Ale faktyczne działania są kosztowne i wymagają odwagi.

Ostatnio ktoś wklejał link do filmu z polskich hodowli zwierząt futerkowych. Wśród kilkudziesięciu (z setek na terenie całego kraju) ferm, nie było ani jednej, która spełniałaby normy i na której nie znaleziono udręczonych zwierząt. A przecież mamy zupełnie niezłą ustawę o ochronie zwierząt. Teoria teorią, praktyka praktyką.

lf

l

lf

flykiller · Gość

Mamy skłonność przypisywania zwierzętom ludzkich cech, bo nie możemy na nie spojrzeć inaczej niż przez ludzki pryzmat i posługiwać się innymi, niż ludzkie, definicjami.
Gdyby jednak spróbować choćby odrobinę się odsunąć i popatrzeć na zwierzę z oddalenia, jak na obiekt (co jest trudne choćby dlatego, że antropomorfizujemy także rzeczy, zjawiska, właściwie, chyba nie jest możliwe), to można założyć, że:
to upośledzona w stosunku do człowieka forma życia (skoro człowiek jest taki wyjątkowy), pozbawiona świadomości, wyższych uczuć i że prawie wszystko już o niej wiemy,
albo,
że nasze możliwości poznawcze są ograniczone, a wnioski, które wyciągamy mogą być błędne i nie mamy wglądu w świat zwierzęcy, a kontakt z nim, który często uważamy za bliski, trwały, pełen porozumienia - jest iluzoryczny.
Możemy założyć, że każde zwierzę jest tajemnicą, zamiast tego, że wszystko już o nim wiemy.

Seeni

lf

l

l

lf

Kewa

l

l

Kewa

flykiller · Gość

Kewa

Seeni

Zabicie tego prosiaka do zjedzenia jest symboliczne. Znaczy się- tak mi się wydaje. Większość osób( z całą pewnością ja) nie byłaby w stanie tego zrobić i ...nie mogłaby zatem zjeść. To cały czas jest ten sam problem- gdybyśmy sami musieli zabijać wieprzowina stawałaby się świnką Babe. Tak jak Kasia i Wojtek. Babcia kupiła kiedyś w okresie stanu wojennego dwa prosiaki- do hodowli i uboju. Zdechły ze starości i jak wszystkie pozostałe domowe zwierzaki pochowane zostały pod śliwką.
To nie była anonimowa wieprzowina, to była moja koleżanka świnka i jej braciszek.
To co proponuje Mucha to tylko gest- jeżeli pojedynczy to niezauważalny i w mojej ocenie niepotrzebny, albo ocenialny na tej samej zasadzie jak dbałość o tę zwierzynę, która bezpośrednio znajduje się pod moją pieczą.
Tu są potrzebne szersze akcje- ustawodawcze, medialne itp. One rzeczywiście mogą coś zmienić. Ale do tego potrzeba kogoś z pasją, kogoś kto nie musi martwić się o tak prozaiczne czynności- jak zapłata za czynsz, nie ma obowiązków albo ma tyle siły, żeby dołożyć sobie dodatkowe i to bardzo, bardzo czasochłonne. Kogoś, kto ma pieniądze oprócz serca dla zwierząt.
Ja poniekąd zgadzam się z każdym zdaniem w obronie zwierzaków, które padły na tym topiku- ale osobiście nie zamierzam podejmować żadnych kroków. To jak zwykle jest kwestia wyborów. Nie umiem angażować się w coś na pół gwizdka- uważam, ze to niepoważne jest. A nie mam ani sił, ani czasu, ani środków, żeby coś z tym zrobić, poza zwykłym marudzeniem.

nudziarz

Pewnych rzerczy nie da się przeskoczyć. Dopóki jest popyt na mięso/skory/inne elementy zwierząt, będą one hodowane i będą zabijane. Do tego oczywiste wydaje się, że koszty tej hodowli bedą minimalizowane.

Gdyby dało się zdecydowanie ograniczyć popyt sprawa bylaby rozwiazana. Nie jest to jednak realne. Jesteśmy mięsożercami i kropka. Do tego białko zwierzece jest relatywnie tanie.
Pozostaja więc próby zmiany metod traktowania zwierzat
Czy to realne i mozliwe ? chyba tak... jednak - w moim odczuciu - nie do końca metodami administracyjnymi.
Mamy prosty przykład z ostatniego okresu. Zmiana wielkosci klatek dla kur zaczeła skutkować wzrostem cen jajek o prawie 100 %. Wiele osób klaskało tej regulacji cieszac się , ze los kur uległ poprawie.
Los kur poprawił się, tyle, że los najubozszych-dla ktorych jajko było podstawowym zrodłem białka - uległ pogorszeniu, bo zamiast zjeść trzy jajka za złotówkę, mogą teraz zjeść tylko dwa.
Więc kury będa szczęśśliwsze , a jakaś grupa dzieci jeszcze bardziej niedożywiona.

flykiller · Gość

Och, proszę, tylko nie to... "spuchnięte brzuszki dzieci w Afryce", "jakaś grupa dzieci jeszcze bardziej niedożywiona". Nie sądzicie, że to brzmi lekko demagogicznie? Smutny paradoks, ale brzuszki dzieci w Afryce są od lat wciąż tak samo puste, przy ogromnej ilości zabijanych rocznie zwierząt i marnującego się mięsa. Natomiast problemem zachodniego świata coraz częściej jest, i według wszelkich prognoz, będzie narastającym, powiększająca się liczba dzieci otyłych, a nie niedożywionych.

Nadto, za każdym razem, kiedy pojawia się kwestia dotycząca zwierząt, przeciwstawia się jej jakiś innym palący problem "ludzki", usiłując stworzyć wrażenie, że są to dwie strony, których interesy są absolutnie nie do pogodzenia, a w związku z tym, oczywistym wydaje się, że interes człowieka jest istotniejszy. Naprawdę uważacie, że przyzwoite traktowanie zwierząt i ograniczenie hodowli MUSI odbywać się kosztem człowieka?

Ronienie Waszych krokodylich łez nad losem niedożywionych dzieci jest tożsame ze łzami, które przelewam (nadal figura retoryczna) nad losem mordowanych zwierząt - i ja i Wy robimy to znad pełnego talerza, nie robiąc (lub robiąc niewiele) ponad to. Czy nie jest to zatem odrobinę śmieszne, nawet jeśli, mnie przynajmniej, autentycznie boli(?)
To dobrze, że ceny żywności, zwłaszcza tej odzwierzęcej, rosną. Być może będzie w mniejszym stopniu marnotrawiona. Może nauczymy się ją bardziej szanować. Może popyt będzie spadał.

Zgadzam się z Seeni, że potrzebne są szersze akcje, zwłaszcza ustawodawcze, ale to wymagałoby zaangażowania polityków, którzy nie boją się społecznej krytyki i nie kierują wyłącznie popularnością, a nadto mają za sobą silne "lobby ekologiczne". Niektóre przepisy powinny mieć charakter restrykcyjny, zakazowy (np. całkowity zakaz eksportu żywych zwierząt). Nie od rzeczy byłoby też przywrócenie kartek na mięso Angel