po 30-tce

Mati

Wszystko jest w naszych głowach i w podejściu.. To czy dzień uznamy za udany, czy za dupny również. Można oczekiwać codziennych rewolucji, ale jeśli nie ruszy się zadka, żeby takowe samemu zainicjować, nie ma co liczyć, że same się pojawią. W ciągu ostatnich kilku miesięcy moje podejście do rzeczywistości diametralnie się zmieniło. Po pierwsze pracuję ciężko nad tym, aby żyć „tu i teraz”, nie przeszłością martwiąc się i smucąc, lub roniąc krokodyle łzy nad straconymi okazjami lub czasem, nie przyszłością żyjąc w napięciu powodowanym niepewnością i obawami, tylko teraźniejszością, chłonąc każdą bieżącą chwilkę, która wcale nie musi być ponadwymiarowa. Co to spowodowało? Spokój.. totalny spokój i generalne zadowolenie. Nie ma znaczenia czy dni powtarzają się, ani w jakim zakresie.. czy wieczory są do siebie podobne i poranne prysznice.. czy kilka godzin w pracy niesie codziennie coś nowego, czy jest to raczej dzień świstaka. Jest dobrze. Jest fajnie. Jest spokojnie. Moje oczekiwania co do otoczenia zmniejszyły się zdecydowanie, natomiast jeśli jakoweś w sobie generuję, to najczęściej dotyczą mnie samej…i zwykle to ich przeze mnie niespełnienie odbiera mi ów spokój i napawa wewnętrznym gniewem. Zdarza się wtedy, że gniew eskaluje i przenoszony jest na bogu ducha winne osoby trzecie, ale wtedy jest to element do korekty mnie samej. Moja codzienność to wachlarz moich emocji.. to sprawdzian cierpliwości, to manewrowanie w oceanie relacji z innymi ludźmi, to codzienna bieżąca praca nad umiejętnością panowania nad sobą, dlatego bez znaczenia są dokonywane czynności i zdarzenia, jeśli nie idą w parze z życiem „tu i teraz”. Teraz jest okres przedświąteczny.. teraz zamieszanie dookoła wiąże się z prezentami, pierniczkami, choinkami, bałwankami i innymi pierdolnikami.. a ja jestem w tym wszystkim zarówno aktywnym uczestnikiem, jak i obserwatorem.. Kadruję swoją rzeczywistość, dzięki czemu jest ona dla mnie pełniejsza i bardziej treściwa..

Seeni

flykiller · Gość

pogłoska

mailo

pogłoska

Formalny

Formalny

flykiller · Gość

Marzenie jest piękne i pełne, gdy tkwi w głowie. Jest - doskonałe. Etap realizacji to wysiłek i problemy (czy tam, jak kto woli, wyzwania). To, w zależności od charakteru osobnika, napędza go lub zniechęca. Jeśli zniechęca, marzenie chwieje się w posadach, nie jest już takie piękne i kuszące, zaczyna się powątpiewać w to, czy warte swojej ceny. W końcu marzenie zostaje osiągnięte. Kropka. I nie wiadomo, co z tą kropką zrobić. Zrealizowane marzenie wygląda bowiem zupełnie inaczej, niż marzenie wyobrażone, wypieszczone. Zwykle bardziej blado. Na dodatek, dużo kosztowało. Na domiar złego - dokonało się, przebrzmiało, przemknęło w milisekundzie euforii i już nie cieszy.

Kloss

"między ustami a brzegiem pucharu"

Formalny

Formalny

letnisztorm

Warto pośród codziennych obowiązków i przyjemności wygospodarować trochę czasu na marzenia, bo maja one konkretną moc napędową naszego życia. Sprawiają, że nie polega ono na codziennej egzystencji i popychają do działania.

Tylko że sami musimy nimi nieco pokierować, zmienić odrobinę nasz tok myślowy i te marzenia zamieniać w cele do zrealizowania. Planować, wprowadzać w życie pomysły. I nie rozczarowywać się jakimiś niepowodzeniami czy efektem końcowym realizacji marzeń. Ważne, że zamiast siedzieć w świecie mrzonek podjęliśmy jakieś działanie. A każde działanie , to jakaś nauka i krok do przodu.

I ważne jest aby tych marzeń nie ograniczać, nie umniejszać, nie poddawać się. Osiągniemy mniej z tych wielkich, zawsze to więcej niż zrealizować jedno małe.

Marzysz o księciu na białym koniu? To nie siedź w wieży czekając na cud, zapisz się na naukę jazdy konnej. Spędzisz fajnie czas, wiele się nauczysz i może faktycznie zachwycisz jakiegoś księcia w siodle.

bosska

warto marzyć, ale i urzeczywistniać marzenia. posiadanie marzeń świadczy o dobrym i pozytywnym nastroju - jak nie mamy humoru, nie chce nam się marzyć.
stwierdzam, że moje marzenia z reguły są przyziemne, możliwe przeze mnie do osiągnięcia. i tu jest pytanie, czy to są wciąż marzenia czy już plany

.
a plany - wiadomo - wyznaczyć sobie etapy zbliżające nas do celu i je powoli realizować. nawet jeśli ten cel, z przyczyn od nas niezależnych - oddala się. bo kiedyś się przybliży na tyle, że będzie można chwycić go ręką.

Seeni

Zasadniczo nie marzę. Czasami stawiam sobie jakieś cele- ale bez przesady- uda się dobrze, nie- znaczy nie pisane, albo trzeba spróbować jeszcze raz. Raczej biorę z życia jak leci, zadowalając się tym co przyniesie. Żyję chwilą. Oczywiście planuję, ale raczej takie zwykłe rzeczy- zakupy koszowe, urlop. Moje ulubione antidotum na ewentualne przyszłe kłody pod nogi to: może nie dożyję.