po 30-tce

FRIDA · Gość

W tym temacie bardzo bliskie, a nawet mogę rzec, że identyczne z moim jest zdanie Formalnego. Czuje się, nie tylko tutaj na forum, ale także w życiu wokół, że ryzyko, podejmowanie ryzyka, ryzykownych działań, zachowań, a nawet jakaś tam osobista z nich satysfakcja - są utożsamiane z brakiem rozsądku, z nieodpowiedzialnością, niedojrzałością, itp. Albo ludzie się po prostu boją i tym strachem też sobie wiele tłumaczą. Niekoniecznie jest to właściwe, bo ryzykowne zachowania mają wiele twarzy.
Ryzyko, takie zachowania, a nawet ekscytacja ryzykiem - mogą mieć jak najbardziej zabarwienie zdecydowanie pozytywne. I wiedzą o tym bardzo dobrze ci wszyscy, którzy mają jakiej pojęcie o ekonomii, którzy zarządzają /czymś tam/, jak i ci, którzy w życiu, w życiowych sprawach, ryzykowali nie raz, nie dwa. Dzisiaj wiem, że wielokrotnie gdybym nie podjęła ryzykownych zachowań, przedsięwzięć - bez wątpienia straciłabym okazję na coś, co w pózniejszym czasie mogłoby się nie powtórzyć, straciłabym szansę i okazję - na coś wartościowego. Ryzyko na pewno może przynosić nam nową wiedzę i rozwój, przydatne informacje, nowe kontakty, większe pieniądze, może otworzyć nam horyzonty jeśli do tej pory były w jakimś zakresie ograniczone, no i, może przynosić wrażenia zdecydowanie pozytywne. Ja patrzę w taki sposób na ryzyko. Czasami nawet przy takich małych ryzykownych zachowaniach - szukam ewentualnych profitów, czyli nie robię tego bezmyślnie, byle robić, bo mnie to "kręci", bo lubię adrenalinę, ekscytację. Straty. Owszem, rozważam, biorę pod uwagę, wiem, że mogą wiele położyć, szukam proporcji. Ale i, w tych pozbawionych jakiegokolwiek ryzyka działań z czasem może się okazać, że ponieśliśmy straty, a od początku byliśmy mega-rozsądni, rozważni, racjonalni. Nigdy nie ryzykuję życia - ani swojego, ani cudzego. To chyba wszystko. Angel

letnisztorm

Smak ryzyka to smak adrenaliny, naturalnego dopalacza, pobudza ciało i umysł, jak już przełamie się strach, odczuwa się fizyczną i psychiczną przyjemność, przypływ energii., podniecenie seksualne, wzrasta pewność siebie.

Adrenalina może też uzależniać a jak to bywa ze wszelkimi uzależnieniami osoby tym dotknięte uważają, że mają nad tym pełną kontrolę i w każdej chwili mogą zaprzestać ryzykownych przedsięwzięć.

Tak że ryzyko potrafi dać dużo satysfakcji jak i w efekcie zniszczyć

Formalny

Seeni

Posługując się metaforą Lampiona jestem z grupy Peksiaka. Angel

Nie deliberuję ale i nie rzucam się w ten błysk lampy jak ćma, tylko właśnie idę na kolację. Nie czołgam się na ten przystanek, chociaz w dupie mam szczyty ( znaczy ich zdobywanie)
Jakież to pyszne założenie, że w drodze na tę kolację nie uczę się niczego nie doświadczam, nie rozwijam... Kto powiedział, że do tego K2 jest potrzebne i to w dodatku zimą???? No nie wiem... trzeba mieć chyba mierne poczucie własnej wartości, żeby zakładać, że zwyczajne, proste życie to tylko wegetacja a miernikiem człowieczeństwa są umiejetności zdobywane jedynie w trakcie ryzykownych przedsięwzięć. Think

Albo co.

Jestem piewcą codzienności, przeciętności, małych form, krótkich chwil, dobrego wina, książki czytanej do bladego świtu, rozmów o niczym.
Po prawdzie jestem królem życia - całkowicie wolnym od potrzeby pogoni za czymś wielkim, niespotykanym, ryzykownym.

Znaczy sie Królewną Angel

nudziarz

Znaczy się opowiadasz bzdury 050

( oczywiście wyłącznie w tym poście Tongue out (1)

)
Godząć się na operację nogi podjęłas ryzyko powikłań, zakażenia gronkowcem etc.. etc.. ktore w najgorszym scenariuszu mogło skonczyć się koniecznoscia jej amputacji .

Tyle że było to ryzyko skalkulowane.
Z jednej strony potencjalne korzysci, z drugiej sprawdzone prawdopodobieństwo powikłań przy tego typu zabiegach, sprawdzona ekipa operacyjna, sprawdzony szpital etc...

I na tym cala ta zabawa w ryzyko polega

Naprawdę nie na tym by pchac się na K2, jesli jedynym naszym dotychczasowym wyczynem było wspięcie się z zadyszką na trzecie piętro

Ron

Przychodzi facet do lekarza:
- Panie Doktorze. Mam problem.
- Po to jesteśmy my doktorzy, żeby rozwiązywać problemy. Na czym polega?
- Ja się onanizuję.
- Bez przesady proszę Pana. To nie jest problem. 95% mężczyzn się onanizuje
- Tak wiem ale ja w szczegolny sposób.
- Znaczy się jak?
- Biorę młotek, idę do kuchni, wykładam małego na stół i walę go tym młotkiem.
- (przerazony) A w jaki sposób ma Pan z tego przyjemność?
- Czasami nie trafiam.

FRIDA · Gość

FRIDA · Gość

Może co niektórzy, myśleli bardziej o rutynie, ale na pewno nie o żadnej wegetacji. Nie każdy lubi rutynę, kierat, niektórych najzwyczajniej zabijają, a i w tej rutynie, każdego dnia mnóstwo - ryzykownych zachowań. W mojej osobistej rutynie są działania, przedsięwzięcia, ruchy ryzykowne, bo muszą być, bo ich nie uniknę, bo są wpisane nawet w moje codzienne czynnosci i pracę. Ale nie ukrywam, że często podejmuję z wyboru - takie ryzykowniejsze zachowania, bo najzwyczajniej to lubię, i nie są to na pewno zachowania na miarę i poziom - ''skakania do wody na główkę bez znajomości glębokości''. I nie uważam, że jestem przez to lepsza albo gorsza. Przynajmniej znam ten smak... Angel

Seeni

Kewa

Trochę chyba zagłaskaliście to ryzyko. Ryzyko podejmujemy każdorazowo wychodząc z domu? Wsiadając do samolotu? Podejmując studia? Decydując się na zabieg? To jest zwykłe działanie przecież.
Lubię zmiany, ale określam granice ryzyka, poza które raczej się nie wysunę. No chyba, że zadziała impuls, silne wzburzenie etc. Nie lubię zachowań ryzykownych, bo zawsze wiąże się to u mnie z silnym stresem, a stres, wiadomo, zabija.

nudziarz

Myślę ( choc mogę się mylić ) że raczej niektórzy tu utożsamiają slowo "ryzyko" z " sieganiem po niemożliwe, nieprawdopodobne ".
Wydaje mi się że o słowie ryzyko w pozytywnym tego słowa znaczeniu ( i idąc z Twoim tokiem rozumowania ) możemy mowić gdy prawdopodobieństwo sukcesu jest wyższe lub rowne 0,5. Inaczej mówiąc do momentu - wóz, albo przwóz. Jesli jest niższe , jesli liczymy na cud wbrew zdrowemu rozsadkowi to już nie ryzyko a głupota.
Choc - jak pisał lampion - własnie takich desperatów , nosi się na rekach.
Bo przeciez dokonali niemożliwego.
Świadomie pomijam te aspekty ryzyka, ktore ocierają się o bohaterstwo. To inna para kaloszy

FRIDA · Gość

A mnie interesuje - to co napisała Mati, czyli - ''ryzyko mnie oczyszcza''

W gruncie rzeczy z Mati jest niezła filozofka

Nudziarzu, dla mnie ryzyko, ryzykowne zachowania, to coś, co jak najbardziej jest osiągalne, i możliwe do zdobycia, do osiągnięcia, czyli to Twoje - 0, 5. Inaczej to nie ryzykowne zachowania, ale jakaś męka, a nie o to tutaj chodzi...

Kewa

Ryzyko jest pojęciem trudnym do zdefiniowania (za Wiki). Według słownika (też Wiki) jest to: "przedsięwzięcie, którego wynik jest nieznany; możliwość, próba lub działanie, który w równym stopniu może zakończyć się zwycięstwem jak przegraną". [link widoczny dla zalogowanych]
Kluczowe jest tu określenie "w równym stopniu", czyli jak pisałeś Nudziarzu pół na pół. Nie będzie to więc każdorazowe podjęcie decyzji, bo ryzyko powikłań w przypadku np. nogi Seeni zapewne wynosiło mniej niż 50%, podobnie z lotem samolotem itp.
Nie wiem jak to jest z wdrapywaniem się na K2, bo przecież wraca jednak chyba trochę więcej śmiałków niż połowa.

Seeni

Kewa

hachiko · Gość

To zależy co nazywamy ryzykiem. Dla jednych będzie to kupno futra w odcieniu kanarka ,a dla innych skok na główkę do kałuży na przykład.
Nie, chyba nie lubię ryzykować. Jestem nudna.

Seeni

No ale faktycznie ryzyko jest. Można wygrać albo przegrać kawałek życia (albo i prawie całe) W dodatku ryzyko nie do skalkulowania.
Cofam wszystko, co napisałam o ryzykujących głupcach. Not talking

Co tam alpiniści, samotne przepłyniecie wpław Atlantyku, skok na banji, rozbrajanie miny stopą.........

nudziarz

hachiko · Gość

Dla jednych wygrać życie do umoszczenie się w beczce Diogenesa Anxious

,a dla innych będzie to ekstremum przeżyć, doznań i tak dalej.

nudziarz

Tyle, że do wszystkiego człek się przyzwyczaja... do wszystkiego.
Więc Szukając nowej ekstremalnej podniety albo konczymy zywot w wieku lat trzydziesty ( wersja w zasadzie optymistyczna ) , albo w chakatrerze impotentów ( o dowolnej interpretacji owej ) przez nastepne czterdzuieści lat zazdrościmy tylko przezyć innym.( wersja w zasadzie sadystyczno-pesymistyczna )