po 30-tce

ribka_pilka

zaszeleściło
cichusieńkowo
sumienie trąca
nieśmiało jak wiatr liście
wionie szeptliwie o pamięci
zaduszkowo

ribka_pilka

z końcem października
w inny świat wnikam
zaduszkowo
wspomnieniowo
słowiański czas zadumy
w halloweenie się pogubił...
nie chcę umierać z dynią na głowie...

1963

śnieg jest bardziej zimny
noc ciemniejsza
kartka papieru bardziej pusta
gdy surowy czas
w prawdę zapatrzony
wypiera się własnych słabości...

ribka_pilka

milczenie..
takie anonimowe
ostrożnie
wyczekujące
mylące
niepewnością
dobrze, że mnie
unosi prąd słów....

1963

pożycz mi losie sanie
duże rozłożyste
z dzwonkami delikatnemi
gdzie konie porwą
niczym huragan dziki
w pędzie
gubiąc przystanki
w jedną stronę
do utraty tchu...

ribka_pilka

nie nie nie
nie śpieszmy się
chcę smakować życie
po kąseczku
Panie Losu kelner
poproszę
o
najmniejszą łyżeczkę...

1963

losie złotousty
kaskado wyobraźni
ołtarzu wolności
igrasz z pustką
która tylko czeka na okazję
zawłaszczenia uśmiechu
nie podam Ci nigdy do końca dłoni
choć jesteś zapewne piękny
jak księżyc
cóż...jednak z jednej tylko strony...

ribka_pilka

sześćdziesiąt trzy
księżyce Jowisza
odkryto
idę szukać
kolejnego
choćby ciemnej
strony

mojra

cały dom w słońcu tonie
przedświątecznym
tęsknoty i marzenia
gonią się ze słonecznymi promieniami
w tle pastorałki
delikatnie
podsycają atmosferę
subtelnym dźwiękiem
i tylko śniegu brak
i mrozu

....Niech to będą Najpiękniejsze Święta...
...Niech nawet śniegu nie brakuje...

szb

a w kościele
letni ludzie wypełnili brzegi
ani oni gorący
ani lodowaci
nijacy tacy
nerwowo zacierają grzechy
a dłonie topnieją

jest!
udało się
kolejny cel:
rezurekcja

1963

wigilijne miasta i wsie
pustkami ulic
świecą podszewką
pełnych
najczęściej radosnych domów

wysypią się one
pasterkowym gwarem wszelakim
gdy przyjdzie czas
chwały miłości...

mojra

poświątecznego lenistwa
pieszczotą
się sycę
delektuję się
błogim spokojem
niespieszną marzeń wędrówką...

ws

tam gdzie kiedyś
szumiące fontanny
dziś nieśmiałe margerytki
stokrotki
snieżynki
i zmruż oczko
przyszłej wesołej
emerytki

mojra

nie chcę
udawania

nic
nie mieć
wolę

/z dna szuflady... a nadal aktualne/

ws

kap kap
płynie czas
puste bezsłowne oceany
nie usłyszysz już nawet szeptu
na tej fali kochany

smyk smyk
myśli szyk
co podpowiedzieć usiłują przyczyny
lecz na straży doświadczony strażnik
w kłamstw milczące spogląda koleiny

łyp łyp
łypie dudek spod pachy
głowy z piasku wyjąć nie umie
lustra wielkie pokazują gały
ginie godność w uników tłumie ...

1963

każde ma swoją pszczołę
na codzienne brzęczenie
każde ma słowa
na swoje podobieństwo
przed którymi się chowa

każde potrafi dotknąć myśli
których nie odgadło przeznaczenie
w natężeniu słuchając nieoznaczonych
drgnień
sobie tylko wiadomych...

szb

czytam czasem
nie pochwalam
bo tak
ale czytam czasem
bo zakamarki myśli
faktycznie są
duszy bliźniakiem

ps. pięknie gruntujecie

mojra

w labiryntach codzienności
szarzeje
niepowszedniość naszych myśli
niepokorna
barw traci tęczowość
niezwykłą
melodia radosne dźwięki
gubi
wycisza się powoli
milknie...

mojra

łzy nocy
perłowe kamienie
co ciążą w duszy boleśnie
zbierałam
w naszyjnik wplatając
z księżycowych blasków
nocy klejnoty
bezcenne chwile
momenty niezapomniane
w jakimże skarbcu je zamknąć
by ocalały...

/z samego dna/

szb

na grubą nić
bez końca
na otwarte serce

nawlekaj
do końca

i ten naszyjnik chwil
wystaw latem

do słońca

(nie zamykaj)