po 30-tce

Tina

Alez Kuro, ja tez jak i Ty docenam te inne wartosci, a przede wszystkim doceniam wiezi rodzinne

jesli chodzi o obecne czasy, to zworc uwage, ze np. w sredniowieczu istnialo bratobojstwo w walce np. o korone. no jakos nie przekonuje mnie ze dawniej istnialy lepsze wartosci....

nie mowiac o Kainie i Ablu.

Seeni

Acha..ja wcale nie kocham tesciowej, ani teścia. Kocham natomiast swojego męża i o niego się martwię.

Seeni

Mnie też bardziej odpowiadają współczesne relacje między małżonkami, chociaż to chyba nie tylko kwestia czasów, ale także osobowości. Moi rodzice do tej pory chadzają na spacerki za rączkę i nawet ( ku zgorszeniu wnuków) potrafią się całować w usta. Nie przeszkadza to Matce regularnie obrażać się na Ojca a nawet grozić rozwodem.

EMES

Kobieta z klasą

flykiller · Gość

Myślę, że takich dylematów byłoby mniej, gdyby większe było zaufanie czy to do Zakładów Opiekuńczo-Leczniczych, czy Domów Spokojnej Starości czy, nawet, hospicjów. Każdy (no, powiedzmy) chciałby zapewnić swoim rodzicom czy bliskim jak najlepszą opiekę, a nikt nie może mieć pewności, jak ta opieka będzie w ww. miejscach wyglądała. Czy czystość, życzliwość i kompetencje personelu to nie pozór. Bardzo wiele złego czynią, nagłaśniane od czasu do czasu, przypadki karygodnych zaniedbań w np. domach opieki. Oddać rodziców to już jest ogromny dylemat, ale oddać - nie wiadomo gdzie, w nie wiadomo jakie ręce i zastanawiać się nieustannie, czy nie dzieje im się krzywda, to dla wielu może być jeszcze większą udręką niż osobiste sprawowanie opieki.

Tina

a na pewno latwiej o takie przypadki, gdy o staruszka nikt nie dba.
gdy nie ma kogos z rodzny, kto kontroluje jego opieke.

ale jak sie kontoluje i sie dba o to, to mozna spac spokojnie. a tak zle nie jest.
zawsze mozn asprawe naglosnic wiec tez te domy opieki boja sie tego.

flykiller · Gość

Tak, chociaż trudno to kontrolować, bywając w odwiedzinach raz czy dwa razy w tygodniu. Dobre warunki zewnętrzne nie muszą się przekładać na dobre traktowanie. Trudno też, w przypadku wielu chorób - Alzheimera, zaawansowanych zmian miażdżycowych - oddzielić rzeczywiste spostrzeżenia i prawdziwe skargi od urojeń starszego, chorego człowieka.

Seeni

To prawda. Ale podobnie trudno kontrolować na okrągło dochodzącą pielęgniarkę. Identycznie bywa z niańkami do dzieci.

flykiller · Gość

To prawda

Dlatego najlepiej zaufać sobie i dlatego rozumiem ludzi, którzy uporczywie trwają przy swoich bliskich, choć wcale nie zapewniają im najlepszej opieki.

W grę wchodzi też często presja społeczna. Oddać ojca czy matkę do domu opieki czy hospicjum, to ciągle jeszcze, w wielu kręgach, "wstyd". No bo co ludzie powiedzą(?)

Seeni

Ano właśnie. Dlatego jestem taka zła na teścia. Bo to jego mantra.
W sumie to dobrze, że jestem zagipsowana i niesprawna, bo pewno bym nie wytrzymała. Żal mi teściowej, chociaż hetera była z niej straszna.

Kobieta z klasą

Nie wiem na ile to możliwe, ale może można domagać się kamer przemysłowych? Skoro są w szkołach, na ulicach do dlaczego nie mogą być w takich placówkach? Wiem, że może to i niemoralne, ale myślę, że z dwojga złego wolałabym mieć podgląd na to co robi tam moja mama, tata czy teściowa.

Kewa

Kamery zapewne są nielegalne, ale myślę, że można zaryzykować

Bardzo dystyngowany i szanowany doktor umieścił swoją matkę w ZOL-u prowadzonym przez zakonnice. Bardzo go zabolało, gdy pewnego dnia mama poskarżyła się, że jedna z pielęgniarek powiedziała do niej: syn lekarz taki bogaty i nie stać go zapewnić ci opieki w domu. Dodam, że doktor zapracowany bardzo, po rozwodzie sam wychowuje córkę, a na dodatek się zakochał. Za ZOL płacił prawie 2 tys miesięcznie przez pierwsze pół roku. W sumie nie wiem co jest lepsze, bo faktycznie sprzedał mieszkanie matki z zamiarem, że zabierze ją do siebie, ale dziwnie zwleka d'oh!

ribka_pilka

W zeszłym roku stanęłam przed tym dylematem. Musiałam zabrać mamę po udarze ze szpitala...Załatwiałam mamie rehabilitację i na jakiś czas musiałam ją umieścić w ośrodku opiekuńczym. Myślałam, że jak się ma pieniądze, nie szaleńcze kwoty, ale takie, że stać mnie ( w zasadzie mamę) było na gołą opłatę 2000-2200 zł miesięcznie, to nie będzie żadnych problemów. Pierwszy problem - brak miejsc. Gdy już znalazłam osrodek, opieka wcale nie była najlepsza...choć pielęgniarki dodatkowo dostały bonusy. Ja straciłam zaufanie do ZOL-i. Myślę, że personel ZOL-i sądzi, że chorzy nie przekażą jak się z nimi obchodzą, albo nie weźmie się ich słów serio.
Jednak często nie mamy wyjścia i skazani jesteśmy na zakłady. Zasada podstawowa - nie wierzmy we wspaniałą opiekę

Hower

Emerytury do 67 lat i mam problem rozwiązany. Dziękuję panie premierze.

Żyjemy sobie zapatrzeni w siebie, czasem mniej, czasem bardziej...i nagle, z dnia na dzień okazuje sie, że nie żyjemy sami dla siebie.
Ile jestem gotowy poświęcić dla miłości do bliskich..nie wiem...pewnie się przekonam..nie ma co się oszukiwać...szok..powiedzmy..będzie mniejszy.

Z jednej strony trujemy się na każdym kroku, z drugiej medycyna robi postępy, życie się wydłuża...tylko czemu mam teraz wrażenie, że to jest jakaś agonia...musi być coś o czym nie wiem i nigdy się nie dowiem...ale póki co jest TERAZ

Zastanawiam się i nawet wydaje się to nie mieć sensu...my jeździmy opiekować się starszymi Niemcami, do nas przyjeżdżają ze wschodu.
Kasa. Gdzie w tym miejsce na prawdziwą miłość...szczerą, gotową do poświeceń? Przecież to powinno być naszą największą wartością, przecież to nas określa na ile ludzcy jesteśmy. Z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że nie każdy jest na tyle silny by opiekować się kimś starym i niedołężnym...może to kwestia wrażliwości i sumienia.

ribka_pilka

flykiller · Gość

ribka_pilka

Kobieta z klasą

Nawet jeśli ktoś nie ma dzieci, to ciężko mu będzie pożegnać się z pracą zarobkową, żeby zaopiekować się kimś kto tej opieki potrzebuje. Tu nie ma znaczenia czy to rodzic czy chore dziecko. Życie jest chore.
Świat zwariował, pędzi nie wiedząc dokąd i po co.
Myślę, że nikt z nas nie miał by tego problemu, gdyby mógł sobie na to pozwolić, na co uważa, że w tej sytuacji to najlepsze: czy to opieka osobista, czy może ktoś w domu, czy może w zakładzie. To chore, że pracujemy całe życie, a na starość nie zostaje nam nawet na lekarstwa.
I nie ma co się oszukiwać. Nas czeka to samo. Trudno oszczędzać na starość, jak życie teraźniejsze takie drogie.

Mati.