po 30-tce

Kobieta z klasą

A nawet jeśli w takim towarzystwie znajdą się, nie zagwarantuje to rodzicom, że z pociechy wyrośnie wybitny specjalista w wąskiej, czyt: dochodowej, dziedzinie.

Formalny

lelija

Oznaczenie literowe klas nie ma nic do rzeczy, chyba, że jakieś ciche umówienie, że dla VIP-ów jest A, ale to jest nie fer i nie zgodne z przepisami.
Słabszy uczeń jest tak samo ważny jak zdolny. W klasie są rózni, dlatego jedną z metod jest nauczanie w poziomach. Są również integracyjne, gdzie uczęszczają uczniowie niepełnosprawni razem ze sprawnymi fizycznie.

Formalny

Kobieta z klasą

Formalny czyli mówisz, że jeszcze mam szansę? (żart) A tak na poważnie, teraz znacie siłę przysłowia " obyś cudze dzieci uczył".
Jako nauczycielka muszę przyznać, że dla samego uczącego jak i uczących się jest najwygodniej jeśli wszyscy są na tym samym poziomie wiedzy i uczą się w jednakowym tempie. Takie warunki są idealne dla wszystkich. Tu wcale nie chodzi by słabszych odrzucić a wręcz przeciwnie by mieć dla nich więcej czasu. Niestety, jak wiemy nie żyjemy w idealnym świecie. Często słabsi są wyśmiewani ( czyt: nawet na forum), odrzucani w kąt. Wygrywają nie zawsze najmądrzejsi, ale na pewno pewni siebie, przebojowi.
Osobiście mam porównanie: w podstawówce chodziłam do klasy najlepszej (najzdolniejsi uczniowie) w lo do mieszanej i przyznam, że wolę być najgłupsza wśród najlepszych niż najmądrzejsza wśród głupich...

EMES

Tak wracając do tematu Paj (który jako z nielicznych jest ciągle w temacie)

Wiadomo reklamy kłamią , banki wyzyskują a z OFE i tak gówno będzie nawet żeby miał filarów jak w bazylice mniejszej, ale czasami ręce opadają ... jak widzę 18letniego synusia pani doktor który wysiada z nowej Z3ki i mam świadomość że nigdy przenigdy , no nie ma bata , nigdy nie będe miał takiej Z3ki (nawet gdybym chciał) chociażby z racji tego że w tej cenie zawsze będzie coś praktyczniejszego , oszczędniejszego, potrzebniejszego itp.

ale porównując start w zyciu takiego dziecka do dziecka rodziców z "klasy średniej" - to jak porównać to co mamy teraz do ludzi w sudanie którym ponoć teraz 5000 studni pobudowali

edit: o tym \/ chciałem napisać a nie tym co wyżej Tongue out (1)

Rozwalają mnie te "wycieczki" wszelkie egzotyczne do tego stopnia że za pierwszym razem zajrzałem na nasz travel i więcej już nie
Jakoś tak totalnie w dupie mam wszelkie wycieczki, żeby nawet ktoś z hołkiem do dakaru jechał czy z cejrowskim latał po dżunglach. No może jakby ktoś w kosmos poleciał to bym poczytał z ciekawości ale poza tym total mnie to wali gdzie jeździcie gdzie byliście.
To chciałem napisać

famka_

Emes strasznie daleko do tego Sudanu
reklamy widziałam , ale wogóle a wogóle do mnie nie przemawiają wręcz od takich wzrok odkręcam
dlaczego a dlatego że w całym naszym "kochanym " kraju dzieci głodują bo na kanpkę do szkoły rodziców nie stać
a p****ipppppp ochojska jedzenie do afryki wywozi
sory ale krew mnie zalewa jak gospodarz o swoje nie dba
potrzebujący są wszedzie ale są też bogatsi aby im pomagać

i tak już kwitując temat
i nie ma dnia żeby moje dzieci nie brały podwójnych kanapek dla kolegów z "sąsiednich " ławek (akcja szkoły)
i to im się chwali i póki na chleb starczy to i bochen do tej szkoły zaniosę
a na studnię NIE DAM

Kobieta z klasą

otóż to

paj

animavilis · Gość

Myślę, że wystarczy popatrzeć na jakie bądź statystyki śmiertelności dzieci w Afryce i w Polsce, żeby zrozumieć, dlaczego niektórzy chcą pomagać również tam.

Zawsze mnie dziwi przy okazji takich deklaracji, że - sądząc przynajmniej z niektórych rozmów forowych - Polacy, którzy tak kochają dzieci i tak potrafią roztkliwiać się nad każdym opisanym w mediach przypadkiem bestialstwa wobec dziecka, w sposób tak bezlistosny dzielą dzieci na "nasze" i nie "nasze". A co to te czarne dzieci? Jakieś gorsze? Nie dzieci? Nie cierpią? Bo daleko?
Nie rozumiem różnicy zainteresowania anonimowym polskim dzieckiem, a anonimowym dzieckiem nigeryjskim. Nie wiem, czy to jakiś kuriozalnie pojmowany patriotyzm??

Kewa

Bieda w Afryce i bieda u nas, to zupełnie inne biedy. Naszym dzieciom wody na pewno nie brakuje. Dzielmy się zamiast zamykać na świat.

paj

nudziarz

Myslę Animo, że gra tu rolę kilka czynników:
pierwszy - to taki schemat myslenia: "w okolicy jest dość biednych dzieci, najpierw zadbajmy o swoje" ( czy dbamy, to inna sprawa )
drugi: " a cholera wie, na co te pieniądze naprawde idą"
trzeci: "tylu dorosłych w Polsce nie ma środków do zycia, tylu ucierpiało w powodzi - pomożmy najpierw im "
czwarty " a dajcie już spokój z tym wyciaganiem od nas pieniędzy... wciąż na coś daję i daję "
piaty...
szósty....

Czyli - tak w moi prywatnym zupełnie odczuciu - takie to małe samousprawiedliwienie, w koncu zrozumiałe. Nie chcę czy nie mogę - nie daję .
Tylko - cholera.. po co dorabiac do tego teorie...

animavilis · Gość

Paj, ale trącasz czułą strunę, podczas gdy nie pisaliście przecież o Waszych (osobistych) dzieciach, tylko o jakichś polskich dzieciach.
Nie zamierzam polemizować z niczyim wyborem (nie daję na polskie dzieci, nie daję na afrykańskie, daję na schroniska dla psów, bo takie mam życzenie), tylko uderzyła mnie ta zawziętość w promowaniu danego wyboru, tak jakby ten drugi - przecież także szczytny - jawił się jako naganny.

Seeni

Zasadniczo napiszę szczerze- interesują mnie moje własne dzieci i na nich skupiam swoją uwagę. Ewentualnie dzieci najbliższych i w pewnym stopniu dzieci zaprzyjaźnione. Los pozostałych dzieci nie spędza mi snu z powiek- bez względu na kolor ich skóry czy narodowość.
Nie jestem w stanie rozmienić się na miliardy drobnych i co więcej nie życzę sobie tego. Najdroższe jest mi najblizsze, dalekie- co do zasady obojętne.

majka

przepraszam, przeczytałam tylko stronę pierwszą i ostatnią
z braku czasu ale głównie z lenistwa
trzy grosze
niezależnie od tego czy jesteśmy za równością czy za slekcjonowaniem i podziałami na lepszych i gorszych ect, żyjemy w społecznościach, które niejako robią to za nas prawem większości, tak myślę
od nas zależy jak postrzegać ową socjalizację będą nasze dzieci, i jestem przekonana, że droga przed nami ciężka
w końcu każde dziecko przechodzi przez etap gdy zdanie rodzica niestety liczy się najmniej
szczerze? urodzona w latach siedemdziesiątych śmiem twierdzić, że życie moje było łatwiejsze i takie bardziej, hmm.. ludzkie? czasem ciężko mi to przełożyć na teraźniejsze realia a dziecku naprawdę trudno zrozumieć
sama się gubię
po kilkunastu latach dorosłości w stolicy i dochodzenia do statusu osoby majętnej, bazując na dokonaniach rodziców i mogącej sobie i swojej rodzinie pozwolić na niemal wszystko, pieprzę to
marzę o spokojnym życiu
o kawałku ziemi, który z moją pomocą mnie wyżywi
o zwierzętach, właściwie mogę zostać chłopką
nie o totalnej alienacji od rzeczywistości ale o czymś bardzo temu bliskim
i jednocześnie zdaję sobie sprawę, że przyjdzie mi na to poczekać
właśnie ze względu na latorośle
bo moje marzenia są moje, nie mogę zaafirmować ich na resztę
mam czas
a jak nie mam, to przynajmniej kiedys napiszę.... miałam fajne marzenie..

nudziarz

Kobieta z klasą

Ale po co nam zdolni, inteligentni? Przecież nie od dziś wiadomo, że głupimi lepiej się rządzi...

rosegreta · Gość